... -* jealousy and best friends *-...
Beste Vrienden...
Natuurlijk heeft iedereen wel enkele vrienden rondlopen, waarvan er een deeltje 'beste vrienden' worden genoemd. Maar hoe weet je of je beste vrienden er écht voor je zullen zijn als je ze nodig hebt? M.a.w. hoe weet je of je beste vrienden écht je beste vrienden zijn?
Uit het eeuwenoude spreekwoord 'gewone vrienden zijn voor even, maar échte vrienden heb je voor het leven' blijkt dat mensen sinds het begin der tijden al op zoeken gingen naar een gezel, iemand waarbij ze zich echt thuisvoelen en die er voor hen altijd zal zijn. Hier heb ik het niet over dé levenspartner, maar over een gelijke. Iemand waarbij je het gevoel hebt dat je jezelf mag zijn, zonder dat het hem/haar stoort.
Maar waar vind je hen? Hoe weet je nu dat ze echt je beste vriendin zijn? Ik denk niet dat ik in staat ben om hier een antwoord op te geven, maar ik ga het wel proberen. Misschien zit ik er compleet naast, maar volgens mij herken je beste vrienden op het gevoel. Ofwel voel je je goed bij iemand, verwant, ofwel niet. Dat klinkt heel simpel, maar dat is het in werkelijkheid niet. Want wat doe je als je gevoel je verraadt?
Ik dacht twee beste vriendinnen gevonden te hebben. De ene kende ik al tien jaar, kon ik goed mee overweg en was er altijd voor me. We waren (zijn) bijna altijd samen, iets wat nooit lijkt te veranderen. De tweede kende ik nog maar twee jaar, maar ze was er voor me als ik haar nodig had en ze leek een tweede 'ik'. Samen beleefde we de tijd van ons leven, haalde verschillende dingen uit, waren kattig tegen anderen en hadden vele geheimpjes. Het leven was een hele tijd fantastisch leuk. Althans, tot een paar maanden geleden. Van de ene op de andere dag werden we ingeruild voor twee andere meisjes. Nu, enkele maanden later zijn we nog steeds redelijk gekwetst, al is dat moeilijk te herkennen naast als die gevoelens van jaloezie. Het meisje waarmee ik me zo verwant voelde werd nu de persoon die ik het meeste haatte. Maar wat doe je in zo'n situatie? Je kan haar moeilijk negeren, ze is nu eenmaal lid van je vriendinnengroepje. Je kan haar in stilte haten, zonder er iets van te laten merken. Of je kan er iets van zeggen. Nog steeds zoek ik naar een manier, een manier om de pijn te laten verdwijnen. Maar hoe kan je die manier vinden als je nog steeds opnieuw haar beste vriendin wilt worden...?
Natuurlijk heeft iedereen wel enkele vrienden rondlopen, waarvan er een deeltje 'beste vrienden' worden genoemd. Maar hoe weet je of je beste vrienden er écht voor je zullen zijn als je ze nodig hebt? M.a.w. hoe weet je of je beste vrienden écht je beste vrienden zijn?
Uit het eeuwenoude spreekwoord 'gewone vrienden zijn voor even, maar échte vrienden heb je voor het leven' blijkt dat mensen sinds het begin der tijden al op zoeken gingen naar een gezel, iemand waarbij ze zich echt thuisvoelen en die er voor hen altijd zal zijn. Hier heb ik het niet over dé levenspartner, maar over een gelijke. Iemand waarbij je het gevoel hebt dat je jezelf mag zijn, zonder dat het hem/haar stoort.
Maar waar vind je hen? Hoe weet je nu dat ze echt je beste vriendin zijn? Ik denk niet dat ik in staat ben om hier een antwoord op te geven, maar ik ga het wel proberen. Misschien zit ik er compleet naast, maar volgens mij herken je beste vrienden op het gevoel. Ofwel voel je je goed bij iemand, verwant, ofwel niet. Dat klinkt heel simpel, maar dat is het in werkelijkheid niet. Want wat doe je als je gevoel je verraadt?
Ik dacht twee beste vriendinnen gevonden te hebben. De ene kende ik al tien jaar, kon ik goed mee overweg en was er altijd voor me. We waren (zijn) bijna altijd samen, iets wat nooit lijkt te veranderen. De tweede kende ik nog maar twee jaar, maar ze was er voor me als ik haar nodig had en ze leek een tweede 'ik'. Samen beleefde we de tijd van ons leven, haalde verschillende dingen uit, waren kattig tegen anderen en hadden vele geheimpjes. Het leven was een hele tijd fantastisch leuk. Althans, tot een paar maanden geleden. Van de ene op de andere dag werden we ingeruild voor twee andere meisjes. Nu, enkele maanden later zijn we nog steeds redelijk gekwetst, al is dat moeilijk te herkennen naast als die gevoelens van jaloezie. Het meisje waarmee ik me zo verwant voelde werd nu de persoon die ik het meeste haatte. Maar wat doe je in zo'n situatie? Je kan haar moeilijk negeren, ze is nu eenmaal lid van je vriendinnengroepje. Je kan haar in stilte haten, zonder er iets van te laten merken. Of je kan er iets van zeggen. Nog steeds zoek ik naar een manier, een manier om de pijn te laten verdwijnen. Maar hoe kan je die manier vinden als je nog steeds opnieuw haar beste vriendin wilt worden...?
14 okt 2006
- meld ongepast verhaal
Schrijver staat geen reacties toe.
- O 22 jan 2006 20/01/06: een vermoeiende dag... ( 1 )
- O 22 jan 2006 Dag 13: mijn brosdagske!!! ( 1 )
- O 18 jan 2006 Dag 12: Mijn 'doodgewone' woensdagvoormiddagje :p ( 4 )
- O 17 jan 2006 Dag 11: Zus is achttien geworden! Party!!! ( 1 )
- O 12 jan 2006 Dag 6: hét compliment van het jaar ( 1 )
- O 11 jan 2006 V. Dag 5: Van Hoer tot erger... en meer! ( 1 )
- O 11 jan 2006 V. Dag 5: the populair girl and the wonnabee ( 4 )
- O 11 jan 2006 Dag 5: Van domme blondjes gesproken... ( 1 )
- O 10 jan 2006 Vervolg Dag 4: De mail... ( 4 )
- O 10 jan 2006 Vervolg Dag 4: Ramp 4 'De foto'
- O 10 jan 2006 Dag 4: Rampendag van formaat! ( 1 )
- O 09 jan 2006 Dag 3: avondste bradspartij ( 2 )
- O 09 jan 2006 Vervolg Dag 3: 'de man van mijn leven'+ apenoorlog ( 1 )
- O 09 jan 2006 Dag3: de maagd en de 'slet' ( 7 )
- O 08 jan 2006 Vervolg Dag 2: het besef... ( 2 )