Jennifer

Dit gaat over een meisje die mijn beste vriendin was. Tenminste een paar maanden geleden wel, er is veel veranderd.
Ze is altijd een erg vrolijk meisje, daarom vond ik het zo grappig om met haar om te gaan. Gewoon lekker naar Amsterdam en in al die kleine winkeltjes kijken. We hielden van veel dingen, behalve onze kleding, zij hield van veel te velle kleuren (ook in haar haren, van roze tot groen)
Ik daarentegen hou meer van stoere kleding, bruin en groen enz.
Maarja, we waren beste vriendinnen geworden, omdat ik haar erg steunde toen ze bij haar moeder woonde. Het ging allemaal mis, en ze is iets van 2 weken weg geweest zonder te vertellen waar ze was. Ik was echt heel boos en geschrokken, en had haar vertelt dat als ze dat nog 1 keer bij me zou doen, het nooit meer hetzelfde zou zijn.
Daarna ging ze bij haar vader wonen (eigelijk stiefvader, maar die heeft altijd voor haar gezorgd) en dat ging weer wat beter.
Maar alles is anders. Ze zeurt om alles, en alles wat ik doe is fout. Ze zorgt er elke keer voor dat ik me schuldig voel en dat ik sorry moet zeggen. En daar heb ik geen zin meer in, dus ik spreek haar bijna niet meer. Tenminste niet zo veel meer zoals daarvoor. Daarvoor gingen we samen uit, haren doen, naar amsterdam enz. Nu ben ik alleen op haar verjaardag geweest, en voor de rest hebben we het altijd erg druk met werk en school.
Ik ben altijd een hard persoon geweest, en de mensen die om me heen zitten die zijn eraan gewend. Ik heb veel geleerd, en ik laat niet snel over me heen lopen. Tenminste, door haar dus wel en dat is nu afgelopen. Wat ze vaak doet is dat als ik 10 minuten te laat ben, dat ze dan gaat schreeuwen en zegt dat ik dat altijd doe. Terwijl zij daarvoor altijd te laat was, en ik haar dan moest opbellen om te vragen waar ze was. Ik bel tenminste nog als ik later kom. Maarja, ze werd boos en schreeuwde terwijl ik in de bus zat en ik dus niet kon terugschreeuwen.
Zoiets flik je niet bij mij. Maar zij dus wel. Ze maakt van alles een probleem. Ik kan de laatste tijd namelijk niet vaak meer uit, omdat ik spaar voor mijn school, en ik toevallig nu erg met mijn toekomst bezig ben. En dan krijg ik te horen van mijn beste vriend, dat ik saai ben geworden omdat ik nooit meer iets wil doen. JA maar weet je heo dat komt meid? Omdat ik altijd naar jou toe moet komen, en ik heb ook geen geld. Ja een OV, maar ik wil ook wel is bij mij thuis afspreken gek!
En daarom als zij vraagt of ik wat kom doen, dat ik dan zeg ja is goed maar ik wil ook weer is bij ons. En dan zegt ze: "Nee ik heb geen geld, en geen buskaart dus je moet hierheen komen dan"
Een paar dagen terug vroeg ze of ik langskwam naar de stad, om een ijsje te eten. Nou toevallig was het toen niet erg, omdat ik dan met mijn zus met de bus kon. Maar toen ik terugbelde dat ik kon komen, was ze weg. Ze heeft niet meer teruggebeld, ik heb haar een kwartier de tijd gegeven. En ze heeft de hele avond niet eens even gebeld. Echt een KUT-streek! Maar ik zat daar niet zo heel erg mee hoor. Het enige wat ik haat, is dat IK verwijten krijg, terwijl zij nog erger is. Ik ben eigelijk best voorbeeldig lief vergeleken met haar.
Ze moet niet zeuren godverdomme!