Jouw blik
Ik voel hem nog branden.
Zo dichtbij. Jouw lichaam bij de mijne.
Mij vastklemmend en me het zwijgen opleggen.
Ouders dichtbij maar zeggen geen woord meer na gezegd te hebben dat ik normaal tegen je moet doen.
Je blijft me aankijken. Ik kan je niet aankijken.
Wegkijkend voel ik je kijken en ik haat het.
Ik haat het verschrikkelijk. Ik voel me laag.
Gekwetst, klein en machteloos.
Jouw blik is een rotte, vervelende kijk met je ogen
je blijft me aankijken, me volgen
en god wat vind je het leuk
wat geniet je er van
Kijk verdomme niet zo naar me
ik ben een mens en die hoor je niet aan te staren
ik ben geen lustopject, geen ding, ik ben ik
Eikel. Hoe kan ik ooit een verhoogde eigenwaarde krijgen als jij me zo behandeld
Jouw blik zorgt voor onzekerheid, angst, verdriet en een gevoel van onraad
Ik wil er voor vluchten maar het wonen in één huis maakt dat onmogelijk
Rot op, alsjeblieft. Ga weg.
Laat mij zitten en lopen waar ik ben en blijf met je tengels van me af.
Laat me met rust.
Blijf van me af.
Met je handen
maar ook
met die gore blik
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende