K*t rug..

Rugklachten..
Meestal hoor je dit bij wat oudere mensen..
Mijn moeder heeft bijvoorbeeld een hernia, wat een gedoe is dat zeg..
Nu heb ik zelf ook last van mijn rug..
Het begon al voor de zomervakantie, ongeveer in november ging ik naar de huisarts toe omdat ik er nog steeds last van had.
De huisarts verwees me door naar een Mensendieck praktijk (dit is een praktijk waar je "leert" je houding te corrigeren, mijn huisarts dacht namelijk dat ik last van mijn rug had omdat ik verkeerd sta; met een te holle rug)
Nu ga ik nog steeds elke week naar Mensendieck toe maar ik heb nog steeds last van mijn rug.
Voor mijn gevoel word het zelfs erger!
Ik heb op dit moment ook heel erg last (het begon gisteravond opeens).
Mijn ouders (en nog een paar mensen) denken dat het komt door dansen..
Eerlijk gezegd wil ik dit niet weten/horen.
Ik doe nu rustig aan met dansen.. ik moet wel.. soms kan ik nauwelijks lopen van de pijn!
Gelukkig heb ik ook mijn momenten dat ik er helemaal niks van voel.
Maar ik ben zo bang dat ik weer zo'n last van mijn rug heb tijdens de dansuitvoering over twee maanden..
Dan kan ik gewoon niet meedoen.. hoe graag ik dat ook wil, het zal me niet lukken..
Ja, het kan wel maar dan sta ik heel erg voor lul omdat ik niet goed kan bewegen..
Mijn moeder zegt steeds vaker heel voorzichtig; ja lieverd... ik ben toch bang dat het door dansen komt hoor..

*even naar een tijdje terug*

Ik heb zo'n last van mijn rug maar ik moet naar dansen..
Dus ik probeer op te staan maar het doet zo'n pijn dat ik weer ga zitten.
Bijtend op mijn lip duw ik mezelf met moeite omhoog; ik sta.
Ik verrek van de pijn maar ik wil het niet laten merken aan mijn ouders (die het natuurlijk wel allang doorhebben).
Ik kijk mijn vader aan en vraagt of hij me wilt brengen.
Hij kijkt me aan en zegt: jij gaat niet naar dansen.
Ik kom in opstand natuurlijk, want ik wil wel!
Natuurlijk weet ik dat het beter is als ik niet ga, maar ik WIL het gewoon niet weten, ik wil er niet aan toegeven.
Dansen betekent gewoon heel veel voor me, het klinkt misschien raar, ik wil er niet mijn beroep van maken, maar ik wil er zeker niet mee stoppen want ik vind het gewoon heerlijk om te doen!
Mijn vader word boos, zegt dan; dan breng ik je toch, het is jouw rug, jouw probleem, jij zal heel veel pijn hebben; ik niet!
hierna strompel ik naar boven omdat ik het even niet meer heb.
Daar begin ik spontaan te janken.
Mijn vader roept van beneden; nou kom dan, dan breng ik je toch?!
Dit zorgt alleen maar voor nog meer tranen.
Ik kan gewoon niet meer stoppen.
Uiteindelijk kan ik uitbrengen dat ik wel niet ga, en daarop brengt mijn vader mijn broer dus ergens naartoe.
Hierna ga ik naar beneden, mijn moeder zit op de bank en ik ga bij haar zitten.
"Ik weet dat het moeilijk voor je is schat, maar het is toch echt even het beste als je niet gaat vanavond."
natuurlijk begin ik weer te janken.
Heb even met haar gepraat, voelde wel goed.

Deze avond besefte ik gewoon dat ik misschien wel van dansen af moet..
Tegen die gedachte kan ik niet.. Het doet me zo onwijs veel pijn.. Bij de gedachte dat ik moet stoppen met dansen, moet ik huilen.
Klink waarschijnlijk heeel erg raar, maar ik kan gewoon niet tegen die gedachte..
Ik hoop dan ook dat die rug snel over zal gaan, maar die kans is klein..
mijn moeder vertelt dat me ook soms heel voorzichtig..
Het is gewoon zwaar klote (sorry voor mijn taalgebruik) en ik weet ook niet wat ik moet doen..
want als ik weer heeel last van mijn rug heb tijdens de uitvoering, dan ben ik gewoon zwaar de lul, want dan kan ik niet dansen en laat ik mijn groep zitten en die hebben dan ook een probleem omdat er dan toch iets verandert in de dans..
Misschien moet ik er nu al mee stoppen.. zodat het niet plotseling voor ze kan veranderen..
Vrijdag wil mijn moeder misschien opnieuw naar de huisarts, omdat het nog steeds niet over is..
Zo stom als ik ben, hoop ik dat het dan toch nog goed komt allemaal..
Ik blijf maar hopen en ik wil niet weten dat dansen gewoon echt heel slecht is voor mijn rug.. al blijkt hieruit dat ik het natuurlijk dondersgoed weet..

Soms doet het beseffen van de waarheid zo'n pijn.. niet normaal.. dus ik probeer het maar te blijven verdringen.. zo goed en kwaad als dat gaat..

K*TRUG!