[Kanker] 10

Ik heb de afgelopen week niet veel van N. gehoord. Vorige week maandag was zijn eerste chemo-kuur. Hier was hij 'n dag later best goed onder, maar weer een dag later ging het erg klote. Hier kijkt niemand vreemd van op, gelukkig.

Na een week met ups en downs heeft N. vandaag nog een uitslag gekregen: slechte zaak.

N. belde me net. Ik vond het al vreemd dat ie me belde en dat was ook gelijk te horen aan z'n stem. "Ik heb vandaag een uitslag binnen gekregen..." hij klonk serieus "het is niet zo goed. Het is erger dan aanvankelijk gedacht werd en de tumor is nog groter dan gedacht." Ik kon niets anders uitbrengen dan "Wow, dat is wel heavy..." en om een onaangename stilte tegen te gaan -ik ben waanzinnig slecht aan de telefoon- vervolgde ik maar met "en nu?" "Ze gaan door met de behandelingen, dus dat betekent dat er nog hoop is. Het slaat aan of niet. Slaat het aan dan gaan we verder, en zo niet... Dan is het afgelopen." Sterk en krachtig gesproken maar helaas voor mij hoorde ik hem slikken waardoor de zin duizend maal harder aankwam. Hij vervolgde zijn verhaal, daardoor geeft mij iets meer tijd om een passende reactie te bedenken. "Ik voel me sinds de eerste chemo wel behoorlijk goed, dus daar houden we ons aan vast." Precies op hetzelfde moment van die laatste zin zeg ik "Dan putten we daar hoop uit."

Het gesprek maar weer stuntelig afgesloten. Want wat moet je in hemelsnaam zeggen in zo'n situatie?

Sterkte? Al vaak genoeg gezegd.
Het komt wel goed? Nee, misschien wel niet.
Hou je taai? Wordt ook al cliché.

Ik heb het maar gehouden op:

Tot snel, jongen.
02 nov 2009 - bewerkt op 27 sep 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Spijker1
Spijker1, man, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende