Gistermorgen is Nick om 7.00u overleden aan de gevolgen van zijn ziekte.
Rust zacht, lieve Nick. Het is veel, veel te vroeg voor je.
Zaterdag had jouw team hun eerste wedstrijd. We wonnen met 3-1. Toen we ons biertje dronken op de wedstrijd kwam Bram zijn moeder er overstuur aan rennen dat het niet goed met je ging.
Die avond werd er druk gespeculeerd en werd er veel over je gesproken. Mensen huilden om jou, omdat het onvermijdelijke er aan zat te komen. 's Avonds kwamen drie van jouw beste vrienden dingen duidelijk maken. Ze brachten jou in slaap, de pijn was ondragelijk geweest. Je had er zelf om gevraagd. In de tijd dat je lag te woelen van de pijn gaven jouw ouders toestemming dat je mocht gaan, dat je genoeg gestreden had. Meer tranen volgden. Maar iedereen was het ermee eens dat je genoeg gestreden en geleden had.
De volgende ochtend kreeg ik een sms dat Nick overleden was.
Gisteren was een vreemde dag. Een dag die langzaam voorbij ging en het besef was er nog niet. Afgelopen ochtend tijdens de krant heb ik alles kunnen laten lopen. Het besef is er.
Nick, er zijn geen woorden die beschrijven wat ik nu voel. Laat staan waar jouw ouders, familie en beste vrienden doorheen gaan. Onbeschrijfelijk. Het was uiteindelijk onvermijdelijk, ondanks alle ups en downs afgelopen jaar heb je deze strijd niet kunnen winnen. Rust zacht, je hebt het goed gedaan.
Nick C.
22-03-1990 - 26-09-2010