Ik wist nog niet precies wat dat ene woordje betekende.
Een klein woordje van 6 letters, maar de betekenis is zo groot.
Als ik naar je kijk zie ik je lachen, maar diep vanbinnen weet ik hoe jij je voelt.
Jij ervaart het als iets waarmee je bezig bent van dag tot nacht.
Maar voor mij is het iets onbegrijpend dat zijn lange weg tot bij jou bracht.
Het groeit dieper in jou, en legt zijn weg steeds verder af.
Wat is het antwoord? Is dit gewoon pech of is het God zijn straf?
De tranen stikken in mijn keel want het is moeilijk om ze te laten vloeien.
Het is alsof jij een viooltje bent in de lente dat oppeens stopt met bloeien.
Als ik kon zou ik voor je vechten, om jou te genezen.
Ik denk dat dat het enigste is waarvoor we zullen vrezen.
Want zonder jou valt er een leegte bij ons.
Zonder jou is het plaatje niet compleet.
Maar je moet weten dat ik jou echt nooit vergeet.
Grote broer, geef de moed niet op, en vecht voor je leven.
Het is niet eerlijk .. maar soms kan God ons gewoon niet alles geven.
Gemaakt voor mijn broer.