Je koos voor de diepte, de drang om te kunnen zweven.
Je bleef niet achter alleen omdat wij er nog voor je waren.
Ik wou dat ik al je wonden kon helen, elke diepe snee.
Dan kon ik je helpen met tegels voor jou te plaatsen.
Zodat je terug het juiste pad kon bewandelen.
Maar je wou zelf beslissingen maken, je eigen wil doen.
Beslissingen vallen omdat je keuzes maken moet.
Je weet dat ik jou keuze niet begrijp, maar ik weet dat je het niet zomaar deed.
Je blijft in leven, alleen niet op aarde maar in mijn hart overleef je.
Het enige dat ik diep vanbinnen hoop is dat je op me zal wachten.
Ze zeggen dat je op me neerkijkt en over me waakt, vanuit een plaats ver hier vanboven.
Daar zal ik altijd in blijven geloven, dat zal ik je beloven.
Kim, 12.03.1991 - 17.05.2007
Shauni, 28.12.1993 - 23.05.2008