Kankerouders

Dat was het grapje van vanavond. Aan het einde van de dag, toen ze op bed lagen en het mij opeens duidelijk werd dat morgen al gauw is. Dan gaat mama onder het mes, de tumor wordt verwijderd.

Het klinkt heel naar en grof: kankerouders. Het is ook niet grappig, eigenlijk, maar toch hebben we er hard om gelachen. Juist omdat het zo erg is. Ik ga een boek schrijven; "kankerouders". Mn pa: "ja, misschien verdien je er geld mee. Maak je 'm in een klein formaat: kankerpocket." "Ja, handig meenemen naar het ziekenhuis!" En zo verder. Daarna vroeg ik toch wel even hoe 't zat morgen. Ik krijg het te horen, pap zal me bellen. Ik ga naar de stad met een vriendinnetje, ter afleiding ofzo. Helemaal niet iets voor mij, ik ben gewend bij mijn ouders te plakken om te zorgen dat het goed gaat. Maar morgen kan ik toch niets doen. Gelukkig weet ik heel goed dat zij het zal snappen als ik toch snel naar het ziekenhuis ga rennen, ook al kan ik daar niets. We gaan zien hoe morgen verloopt. Mijn lieve, kleine moeder onder het mes.. Getver.

27 jun 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Damn
Damn, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende