Klaar
Nu gaat het mis! Alweer. Alleen thuis. Zoveel stemmen. Zo druk in mijn hoofd! Ik kan dit niet. Ik wil dit niet. Ik wil niet luisteren! Het was zo een tijd weer veel minder en nu is het allemaal weer zo heftig aanwezig. Een hele tijd heb ik het kunnen negeren en er niks mee “hoeven” doen en nu moet ik gewoon iedere keer luisteren. Het is ook onmogelijk niet te luisteren want constant hoor ik ze. Als het nou gewoon positieve dingen waren die ze zeiden dan was het ook allemaal niet zo moeilijk en zwaar. Maar het is allemaal negatieve shit. Niet goed wordt ik ervan! Zaterdagavond heeft het ook weer tot overdosis gezorgd. Ik heb zo’n schijthekel aan mezelf, ik wil dit niet meer. Ik wil zo niet meer verder. Ik heb geen zin meer om op opname te wachten. Laat het maar, het komt toch niet meer goed. Dan laat de anderen maar fijn dat huis in gaan om aan zichzelf te werken. Ik heb er geen puf meer voor. Het is op, klaar, genoeg. Laat me gaan. ALSJEBLIEFT!
Wat een geklaag ook allemaal weer.. sorry
Quelia, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende