Klaar mee

Even weer tijd maken voor een korte update. Omdat ik ondanks, dat het tijd kost, wel merk dat het helpt.

De afgelopen dagen gingen niet zo goed. Ik heb twee dagen veel in bed gelegen. Ik heb gerookt en had last van eetbuien. De aanleiding, was contact met mijn ex. Heel af en toe belt hij mij nog wel eens. Om mij op de hoogte te houden van zijn situatie.
Hij was ziek toen hij het uitmaakte etc.

Echter kan ik er niet meer mee dealen. Ik heb mezelf lang op de tweede plek gezet. De hele relatie. De doodssteek. Die hij mij gaf, ja ik weet het, klinkt dramatisch zo voelt het ook wel. Was dat hij zei. Dat hij nu met zijn pschyoloog opzoek is, naar wat hij in een vrouw zoekt. Hetzelfde als 3 jaar geleden, met zijn ex. Toen ik vertelde dat ik zoveel liefdesverdriet al maanden lang had was zijn enige boodschap dat hij dat niet had. Oké het is wel eerlijk En duidelijk. Maar blijkbaar ligt dat voor mij nog steeds gevoelig. Ohja. Hij vond het wel leuk om mij af en toe nog te bellen. Maar ik moet geen hoop houden. Echt bam. Oke. Dus ik ben wel goed om te horen hoe het gaat en dat je zo hard bezig bent met het zoeken naar iemand die op je ex lijkt? Even heel kort door de bocht. Nou sorry dat wil ik niet meer. Daar ben ik wel klaar mee.
Hij is nu aan het sporten onder begeleiding. Wat heel goed en positief is allemaal. Terwijl tijdens onze relatie, hij niet naar de sportschool te slepen was. Ik voel mij nu zo'n vrouw die zijn ex alles kwalijk neemt en zijn ex geen geluk gunt. Dat is niet zo. Ik ben oprecht blij maar het is nooit leuk als jij de gedumpte partij bent. Op md- spam ik graag de boosheid eruit. Ik moet het ergens kwijt Maar goed. Waarom verantwoord ik mezelf tegenover een dagboek? Ik mag toch ook voelen wat ik voel. Dubbel allemaal dus. Ik weet dat ik dit alles mij niet persoonlijk moet aantrekken . Maar het voelt als een rebound. En er waren zoveel signalen tijdens de relatie. Ik heb maar weer besloten, dat ik echt eerst voor mezelf duidelijk moet hebben wat ik in een relatie zoek en verwacht. Ik hoop dat de kans dan minder groot is, dat ik mezelf weer zo verlies.

Na deze donkere dagen. Vind ik dat ik er echt een punt achter moet zetten. Volgende week begin ik weer met sporten. Ik ben aan het leren en oefenen voor een toelatingsexamen. Rijles gaat beter. 27 februari, ga ik starten met een nieuwe baan. Ik voel mij op sommige momenten zo eenzaam. Maar behoefte aan mannelijk contact heb ik niet meer, sinds vorige week. Want de man die contact met mij had gezocht was gelijk, zo van. Als je niet op mijn tempo wilt afspreken is het klaar. Hij noemde mij ook nog eens arrogant omdat ik mijn grenzen aangaf. Sorry, maar ik moet er nog niet aan denken om met een andere man in bed te liggen. Of romantische dingen te doen. Tegelijkertijd weet ik, dat ik ook niet kan verwachten dat ik een man of jongen ontmoet die begrip heeft voor de situatie. Het is beter als ik eerst zelf wat veder ben in het proces. Soms denk ik, was er maar iemand die zo lief was voor mij. Als ik voor mijn ex. In de zin van. Dat het mij niet uitmaakte dat hij al ziek was in het begin van de relatie en ik naar al zijn verhalen en problemen heb geluisterd. Misschien is dat ook wel arrogant. Of eerder geen gezonde situatie. En waarom wil ik iemand terug die mij niet terug wilt, mist of eigenlijk nog erger mij nooit zo leuk vond als zijn ex

Het gaat met ups en downs. Opgeven is geen optie.
Maar ik zeg nu tegen mezelf. Het is klaar. Ophouden met zelfmedelijden. Geniet van de dingen om je heen die wel lukken. En dat zijn er ook best veel. Maar af en toe de shit eruit laten hier op MD, geeft ruimte.