klasse gedachte aan Jesse

Ik heb nu even niet geschrevenGisteren hadden we een ontmoeting met de hele klas. Het voelde vreemd, netalsof het mijn klas niet was.
Iedereen keek een beetje verlegen naar mij. Martijn niet, een schat is hij.
Hij prate voluit tegen mij, en hij meed het onderwerp Jesse helemaal niet.
Hij was ontspannen en dat werkte ook goed op mij.
Ik ben blij dat ik ben gegaan, ik had eerst gedacht dat ik thuis zou moeten blijven. Wat had ik daar te zoeken.
En nu weet ik dat de hele klas mij kan steunen. En zeker Martijn.

En natuurlijk miste ik Jesse gister heel erg, gewoon omdat dat lachende gezichtje er niet bij was. Er stond een foto van haar met ene kaarsje. Het was een vreselijke foto. Ik heb uit mijn potomonee een ander foto gehaald. Eentje waar Jesse mooi opstond, haar haar in de wind met een brede vrije lach.

Gister middag voelde ik mij niet zo lekker.
Ik liep van benden het huis naar de eerste verdieping. Ik had niks te doen, ik liep zonder denken naar Myra's kamer.
En ik zei Hoi
Verdomme ik stond er niet bij stil dat ze dood was. Dat mijn lieve zusje er gewoon niet meer is en nooit meer zal zijn dat doet pijn
En ik kan en wil er niet aan wennen.
Myra ik wil je niet missen.