Klootzak

Jeetje sommige mannen zijn echt klootzakken. En dan bedoel ik ook sommige en dan vooral de mannen in mijn leven maar begrijp me niet verkeerd ik ben ook van mening dat er nog goede mannen bestaan hoewel ik die niet vaak ontmoet.

Gisteren dus weer een behoorlijke dipdag gehad, en HEM weer aan de telefoon gehad, eigenlijk was het een heel prettig gesprek hij probeerde me in te laten zien dat het allemaal nog best wel waard is en liet me nu ook uitpraten zonder tegenwoord op een hele rustige manier. Op een gegeven moment kregen we het dus over mijn gevoels voor hem. Ik gaf aan dat ik wist dat hij geen gevoelens voor me had, maar dat mocht ik niet zeggen, want als hij geen gevoelens voor me had had hij ook niet gebeld. Okay duidelijk maar voor mij is het makkelijker om me voor te houden dat er geen gevoelens zijn en weer werd hij een beetje pissig want dat mocht ik niet zeggen omdat er wel gevoelens zijn ... ik zei laat mij dat nou denken ik moet hier mee omgaan en besloot over iets anders te praten maar hij bleef er maar over doorgaan. Ook gaf hij weer aan dat hij me niet wilde zien omdat hij bang is voor de gevoelens die eventueel vrij kunnen komen. Hij is bang dat als hij mij ziet er weer gevoelens voor me los komen en dat hij gaat twijfelen over zijn gevoelens voor zijn ex ... echt ik begrijp het niet hoor, ligt dit echt aan mij ... dus reacties zijn welkom hierop. Hij houdt zoveel van haar geeft hij aan dat als hij iets met een andere vrouw zou beginnen en zij zou bellen van ik heb je nodig dat hij meteen naar haar toe zal gaan. Hij is niet in staat om om een ander te geven maar hij geeft wel aan dat er wel gevoelens voor me zijn maar dat hij op 1 of ander manier er niet aan kan en wil toegeven uit loyaliteit tegenover haar ???

Mannen zijn toch wel vreemde wezens.

Ik heb gezegd dat ik het jammer vind dat hij het geen kans geeft, dat hij misschien wel iets moois mis loopt. Dat ik zijn vriendschap niet kwijt wil dat ik die heel belangrijk vind. Nogmaals begon hij erover dat ik niet mag zeggen dat er geen gevoelens voor me zijn en wederom heb ik gezegd dat ik dit makkelijker vind en wederom was hij pissig waarop hij zei ik ga ophangen. Hierop reageerde ik dat ik dat jammer vond en ineens begon hij raar te doen, dat ik rekening met hem moest houden omdat hij zijn slaap nodig had, dat hij het irritant vind dat ik dat zeg want dat doe ik zeg maar altijd geeft hij aan ( alleen als hij ineens zo raar doet als hij een opmerking van me niet kan waarderen omdat hij het er niet mee eens is ) en toen hebben we weer opgehangen ik met een rotgevoel en heel kwaad, ik had een kutdag en hij geeft uiteindelijk nog een trap na ... KLOOTZAK.

Maar vandaag was ik weer rustig fijne dag op het werk, vanavond naar de film geweest en uit eten. Hem bel ik niet meer, ook geen smsje of mailtje. Het is aan hem, hij weet dat hij me heeft gekwetst het is aan hem om dit te herstellen.

En ineens zie ik het leven vandaag weer een klein beetje positiever in, ik moet het zelf allemaal doen, ik moet weer een beetje de macht krijgen over mezelf.

Ik wil gaan leren een interessante studie uitzoeken en verder gaan met mijn hobbies, ik ga het heft weer in eigen handen nemen en niet meer afhankelijk zijn van iemand anders.

Ik heb mijn gevoelens kenbaar gemaakt, ik zal niet het gevoel krijgen van wat als ik heb mijn kaarten op tafel gelegd en nu is het aan hem. Is zijn gevoel echt alleen vriendschap jammer maar dan kom ik er echt wel overheen. Is zijn gevoel liefde dan moet hij toch de verdere stap zetten daar kan ik verder niets meer aan doen.

Voel me goed nu.