Knagend gevoel

Stiekum ben ik altijd bang als het allemaal zo goed gaat. 't Is altijd wachten op een moment dat er weer iets gebeurd, waardoor alles wat je hebt opgebouwd ineens in 1 keer wordt weggevaagd. Ik ben gewend van mijzelf dat 1 ding altijd niet goed gaat, wanneer de rest wel goed gaat. OF de liefde is klote, OF er is iets op (toen nog school en nu) 't werk, OF het gaat belachelijk slecht met het rijden met mijn paard.

En nu gaat alles goed en merk ik dat ik daar onrustig van wordt. Op de een of andere manier kan ik me niet voorstellen dat alles zo blijft gaan als nu. Met mij en mijn vriend gaat 't behoorlijk goed, al weten we nog steeds niet hoe we het met het huis moeten doen. Met het werk gaat het super. Met 't paard gaat het momenteel super. Ik zie mijn vriendinnen regelmatig en voel me verder redelijk fit en gezond.

Maar waar komt dan dat knagende gevoel vandaan? Het gevoel dat iets anders zou moeten, alsof ik aan het wachten ben op een volgende bom?
Soms lijkt het wel of ik altijd behoefte heb aan een bepaald soort spanning, of actie. Misschien dat het dat is, wat ik mis. Juist de voorspelbaarheid nu, wat ik een beetje beu ben. Nu iedere avond bij mijn vriendje, iedere zaterdagavond met de vriendengroep de saaie kroeg in het dorp in. Ik wil gewoon weer lekker wild stappen met andere vriendinnen, lekker weer eens goed dronken worden en stomme dingen doen. Niet altijd in het zicht van mijn vriend hoeven blijven, omdat hij mij niet vertrouwd. Niet altijd moeten bedenken hoe ik mij moet gedragen en wat ik moet zeggen, omdat ik anders raar aangekeken wordt.

Mja. Ik denk dat ik het al weet. Ik voel me gewoon te braaf.