koffie en sigareten, sex en slechte whisky

hier zit ik dan weer, met een tas straffe koffie en de zoveelste sigaret van de dag, terwijl men dag nog niet lang bezig is... sex en slechte whisky.. zalig nummer dat op de achtergrond speelt. wat beter kan wordt ooit beter toch een zalige gedachte

deze morgen al een kleine crisis met lotte gehad... 6 jaar en zo ongelooflijk koppig met momenten maar langs de andere kant zo een lieve schat, een echte knuffelbeer... ach ja, het hoort er allemaal bij zeker...

de laatste dagen probeer ik terug meer van me af te shrijven maar dat lukt me nog niet altijd... wel lees ik veel van mezelf van wat ik hier ooit heb neergeschreven... waarom ik dat doe dat weet ik nog niet goed... mss is het een manier om tot het besef te komen dat ik er best wel op vooruit ben aant gaan... tis nog niet zoals ik zou willen maar dat komt mss nog wel. ach we zien wel.

Gisteren moest ik normaal gezien naar de les, maar ik had er echt geen zin in... gisteren was een dag waar de minuten uren leken... nergens geen zin in en iedereen werkte op men systeem... hebben we allemaal wel eens zeker?

Vandaag lijkt het beter te gaan alhoewel ik moet opletten voor het wegmijmeren en het beginnen piekeren over het verleden... raar dat een mens dat doet want het verleden kan je toch niet meer veranderen...

Ik voel de koude zo binnenkomen en eigenlijk wacht ik op de sneeuw om straks lekker warm onder men dekentje te kruipen met een welverdiende baileys en een goed boek... en terwijl ik dit schrijf zit een duif me aan te staren van aan de andere kant van het raam...

laat me even wegdromen... laat me dromen over wat beter kan en mss ook beter zal worden...
eigenlijk is men leven niet zo slecht... ik heb werk, een goei ventje, 2 superzalige schatten van dochters, ik zit warm en toch wil ik klagen... want het kan beter...

zou eigenlijk aan men eindwerk moeten werken maar dat heb ik voor een volledige week aan de kant geschoven, ik ben veel te chaotisch ingesteld om er deftig werk van te maken... weet je nog wat ik vroeger altijd zei? Mijn hoofd is een lege chaos waar af en toe iets doorvliegt... en dat is nog steeds... de lege chaos is er nog steeds, maar ik lijk er mee te leven... ik ben nu eenmaal zo... en dat is best wel ok...

de liedjes waar ik vroeger spontaan mee begon te huilen toveren nu een vage glimlach op men gelaat... niet dat ik er gelukkig van wordt maar ik het besef dat ik sterker ben geworden door de jaren heen... en soms heel soms wil ik nog weg van de wereld... hem stilletjes laten verder draaien zonder mij erbij en dan wanneer ik er klaar voor ben gewoon terug meedraaien alsof er nooit iets is geweest...

Dit zijn allemaal maar losse flarden die op dit moment door men hoofd spoken want eigenlijk heb ik nog altijd geen structuur... wat wil je, met die lege chaos....

Ik heb het me in het verleden nooit gemakkelijk gemaakt... ik leek de verkeerde mannen aan te trekken en dan ook nog zo naief om er in mee te gaan... maar nu, nu ik 33 ben, kan ik terugblikken op veel foute mannen die me gemaakt hebben tot wie ik ben... ik merk zelf ook wel dat ik het nu lastig heb om ontspannen om te gaan met men nieuwe relatie... bang om te verliezen, bang om weer eens pijn gedaan te worden... mentaal of fysiek... ik zou het niet nog een keer aankunnen... teveel pijn breekt je vroeg of laat en ik weet dat ik bijna op die grens zit...

wroeten in het verleden is verleden maar onthouden uit het verleden doe ik nog... ik stel me soms nog de vraag waarom men huwelijk op de klippen is gelopen... waarom ik op een ander ben gegaan... maar ach, het is nu zo... en ik ben er ni rouwig meer om...