Korte samenvatting. + EDIT.

Nou ik ben al een tijdje terug uit Portugal, maar ik ben heel druk geweest daarom heb ik niet op MD kunnen schrijven...
Hier een korte samenvatting:

- Ik heb inmiddels al 3 maanden een relatie.
- Ik heb de tweelingbroer leren kennen van m'n vriend.
- M'n vriend heeft gevochten met één of andere mongool die liep te lullen over mij.
- M'n vriend is toen opgepakt.
- M'n vriend zit VAST. Al 1 maand.
- Ik ga hem zaterdag zien... Achter een glazen ruit...
- Ik heb echt mega ruzie gehad met die mongool die over me lulde. Ik heb hem bijna in elkaar geslagen, maar hij belde 112 en rende als een lafaard weg.
- Ik heb 6 weken om me te bewijzen tegenover mijn ouders.
- Zo niet, dan word ik naar Portugal gestuurd en in een klooster gestopt.
- Ik ga heel veel met de tweelingbroer van m'n vriend om.
- Hij is echt gezellig. Gewoon om mee te praten en om mee om te gaan.
- Mijn broer is definitief uit elkaar gegaan met z'n vrouw.
- Hij is er helemaal kapot van en huilt dagenlang.
- Hij kan wel z'n kind elke dag zien, maar z'n exvrouw is helemaal klaar met hem, zonder reden.
- Ik vil die snol levend.
- En voer haar aan piranha's.
- =]



Nou dat was het wel zo'n beetje
xxx

P.S. in het vervolg ga ik proberen wat vaker te schrijven...



EDIT -

Hij heeft me net gebeld. 3 minuten geleden. Hij gaat zo naar de rechter, of hij verlof krijgt in het weekend. Hij gaat proberen weer naar school te gaan. Naar mijn school. Zo niet, dan toch maar Edith Stein. Hij gaat het proberen. Om bij mij in de klas te komen. Ik ben er helemaal bezweet van, net of ik 10 kilometer heb hard gelopen, zonder pauzes te nemen op een bloedhete dag met 45 graden koorts. Zo voel ik me. Maar geen negatieve manier, heel positief. Ik ben blij dat hij me belde. En hij belt me vanmiddag weer. En ik? Ik kan de hele wereld aan. Kom maar op allemaal, ik kan jullie aan. Steeds als ik zijn stem hoor krijg ik weer volle moed, in alles. Het is net of de zon weer is gaan schijnen, terwijl het pokkeweer is buiten. Maar voor mij? Voor mij lijkt alles 10 keer mooier dan normaal, alleen omdat ik met hem kon praten. Nu een minder leuk puntje: Als ik hem wil zien, zaterdag, dan moet ik buiten blijven staan en naar binnen kijken via een ruit. Nou echt niet dat dat gaat gebeuren, Ik wil het liever niet, maar als het nodig is ga ik daar echt dramatisch doen. Ik moet en zal hem aanraken, ik moet en zal zijn lippen kussen, ik moet en zal zijn warme lichaam tegen me aan voelen. No matter what. Al word ik ook opgesloten, dan ben ik tenminste bij hem. Niemand kan mij tegenhouden. Niet als het om hem gaat. En ik heb echt alles voor hem over, ook mijn vrijheid. Ik kan niet zonder hem leven. Ik word gek. Elke dag vraag ik me af hoe het met hem gaat, en ik kan hem niet bellen, ik kan hem niet zien... Ik weet niet waar hij zit. En dan heb ik nog geluk dat zijn zus mij helpt om dit te doorstaan. Dankzij haar heb ik nu weer contact met hem, dankzij haar zou ik hem zaterdag weer kunnen zien, allemaal dankzij zijn zus. Omdat zij weet hoeveel ik van hem hou en omdat ze ziet dat ik eraan kapot ga. Omdat ze inziet dat hij ook van mij houdt en dat we niet zonder elkaar kunnen leven. Ik ben haar echt dankbaar voor alles wat ze tot nu toe heeft gedaan, en ik heb geen idee hoe ik haar ooit ga terugbetalen. Wat zij heeft gedaan is meer dan mij helpen, zij heeft mij gered. Omdat ze weet dat ik eraan kapot ging. Ze wist dat ik van binnen doodging omdat ik geen contact met hem had. Ik heb echt grootste respect voor haar, omdat ze me hielp toen ik het nodig had. Schoonzus dankjewel

*zeur zeur*