Hoe kan iemand boos op mij worden?? Ik ben zo cute en..
oke dat slaat nergens op, ik snap best dat mensen boos op mij kunnen worden..
maar hoe kan iemand onterecht boos worden op mij? Zelf iets vergeten en dan boos worden op mij omdat ik er niet aandacht? Niks tegen mij zeggen en dan wel verwachten dat ik iets doe? Hallow ik ben wel creatief maar niet op de manier hoe jullie het waarderen.. Dus wees verdomme eens duidelijk.
Als ZIJ iets op de verkeerde plaats legt, hoe kan het dan MIJN schuld zijn dat ik het niet kan vinden?? Ik weet niet hoe jullie erover denken.. Maar ik ga niet het hele huis opzekop zetten opzoek naar een USB-stick.. Die dingen zijn zo klein dat je ze alleen per ongeluk of op de plek waar je het neergelegd hebt kan vinden. En trouwens wordt zoiezo gek van dat gezeik, kan jij foto's op een geheugen stick zetten?? Tuurlijk kan ik dat.. De gemiddelde chimpansee kan het zelfs. Bij mij op school hebben ze het zelfs aan een somalier geleerd
(foute grap, die schrappen we)Waarom zou ik uitmezelf de was van het rek afhalen? IK merk amper dat er iets hangt.. Ik zie het alleen op de momenten dat ik een belangrijker doel heb.. Zoals drinken halen ofzo. En als ik het al zie.. Ik heb er geen last van.. Laat maar lekker hangen tot iemand het nodig heeft.. Is dat trouwens niet veel beter en makkelijker. Ik weet nu al dat ik mijn huis heel anders zou inrichten, ik zou iets heel geks proberen met gezelligheid ofzo. Gewoon links en rechts een potje gezelligheid opentrekken. Misschien een radicaal idee maar ik heb het vermoeden dat het gezelliger zal worden.
Ach veel slechter kan het niet..
Zoals het spreekwoord zegt;
Slechte leraren zorgen voor goede leerlingen.Zal het even uitleggen, doordat ik zie hoe erg mijn ouders zijn getroffen door
Ouderdom weet ik precies hoe het niet moet. Dus als ik daar naar blijf kijken komt het wel goed. Snap trouwens echt niet hoe mijn broer het volhoudt..
Hij snurkt door de tv programma's heen en zij zegt bijna alles schreeuwend..
Laatst was ik trouwens best in schock.. Had het met een neef van me over onze famillie, en uiteindelijk kwamen ook zijn ouders en vervolgens mijn ouders ten sprake. En hij zei iets wat me raakte, wat de waarheid raakte en wat toch lichtelijk stak. "Ik vond het vroeger wel leuk om naar jou te gaan maar ik wist dat je ma er ook was" Ergens had ik wel kunnen weten dat hij dat dacht, maar over dit hadden we nog nooit echt gesproken. En als hij het zag, dan zal iedereen het wel gezien hebben.. Tenminste dat lijkt mij.. En langzaam vallen er allemaal puzzelstukjes inelkaar zelfs nu nog. Weken nadat dit besproken werd. Alleen zo jammer, met enkele stukjes heb je nog geen beeld wat het gaat worden, ik hoop snel een duidelijke blik erop te krijgen