Leer je dat niet van je moeder
Faalangst is een ziekte hoorde ik vandaag. Ik herkende alle symptomen. Vooral trillen en een droge mond. Hij vroeg of het niet heel sterk met perfectionisme te maken had. Zij zij van niet. Ik denk van wel.
Zo worden je emoties zomaar ziektes genoemd. Is niet erg. Waar je 100 namen voor hebt, is nog steeds hetzelfde ding.
Vandaag noemde iemand me boos. Ik was niet boos... niet ongecontroleerd in ieder geval. Ik kwam er simpelweg achter dat ze harder en kouder was dan ik dacht. Dat het muurtje wat ze opgebouwd heeft met haar vergroeid is. Dat haar inlevingsgevoel ondergesneeuwd is.
Het is zo tegenstrijdig wat er gebeurt. Ze vechten als bezetenen voor hun 'eigen persoon' terwijl dat misschien het enige ding is waar je niet voor kunt vechten. In een discussie (of aanval) moet alles van de ander buitengehouden worden. Dit ben 'IK', dit ben 'IK'.
En wanneer ze gefrustreerd zijn steunen ze elkaar in het kankeren op anderen. Hoe gaan ze inzien dat ze dat 'zelf' moeten doen. Dat frustratie en irritatie zich alleen maar in jóuw eigen kosmos afspeelt?
Ze draaien deze 2 dingen helemaal om.
Discussie doe je samen.
Frustratie doe je alleen.
Miel, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende