Leren los te laten

Wil niets liever dan in dr armen vallen huilen en zeggen hoe moeilijk ik het heb.
Vertellen over mij, mijn verleden, mijn problemen.
Ik voel me veilig bij dr. Maar toch doe ik het niet.
Waarom ik het niet doe is voor mij ook een raadsel.
Bang haar lastig te vallen met problemen die er voor haar niet toe doen.
Een druk om haar schouders leggen dat ik dr nodig heb en dat zij daar maar mee moet omgaan..
Ik kan het gewoon niet.

Mijn verleden,
Achteraf gezien en vergelijkend met andere mensen had ik het misschien zo zwaar nog niet.
Mijn moeder is al sinds ik 11 ben heel erg ziek, iets aan haar zenuwen. Momenteel zit ze in een revalidatiecentrum, echt verschil met vroeger maakt het niet ze was er geestelijk en lichamelijk nooit ze was altijd 'zielig' en ziek. Al sinds ik 11 ben hebben mijn zus broer en ik alle taken op ons genomen. En dan bedoel ik ook alles; schoonmaken koken klussen opruimen dwijlen stofzuigen gewoonweg alles. Ik kook zo'n 2keer per week en mijn broer en zus ook 2keer per week. Mijn vader werkt van 7:00 tot 19:00 een hele lange dag en kan dus zelf niet voor het eten zorgen.
Ook had ik vroeger een soort van vriendje, hij was me vriendje niet echt want hij had een vriendin maar hij maakte me gek. Echt gek. Zoals vele dat als oplossing zien ging ik in mezelf snijden. Ik schaamde me er zo voor.. Maar hij dreef me tot waanzin. Iedereen doet het tegenwoordig, omdat je denkt dat het bij andere mensen misschien heeft geholpen. Over een maand ben ik een jaar "clean"... maar wordt er dagelijks mee geconfronteerd. Korte mauwen? FORGET.IT! zelfs thuis durf ik het niet. Het zijn geen kleine streepjes maar echt hele grote diepe groefen.. En zou willen dat ik het nooit had gedaan. Niets liever dan die nare lidtekens weg! WEG.WEG.WEG ermee.. Nooit meer normale armen en voor de rest van me leven de schaamte van een donkere periode in me leven.
Ik snap nooit dat ik toen niet had bedacht dat het misschien een oplossing is in die donkere periode maar je er nooit meer van af komt want het blijft je achtervolgen. tot ik doodga.
"with the memory of yesterday's grace"

Ik wil gelukkig zijn.. Omdat het leven al ingewikkeld genoeg is ontwijk is elke vorm van problemen.
Haha<-- dacht ik in ieder geval, tot ik verliefd werd op mijn lerares. Het voeld gelukkig nog fijn ook al maakt het me af en toe ook gek.

Die lerares is niet alleen iemand waar ik verliefd op ben, maar iemand waar ik alles mee wil delen mijn verhaal aan wil vertellen.. In de hoop dat zij een beetje mijn mama kan zijn.
Ik heb geen moeder voor mijn gevoel. Ook al is ze er wel.

Veel te lang verhaal dat jullie vast niet intresseerd.. Maar ik schrijf t op in de hoop op hulp.

"Fairytails don't always have a happy ending, do they?"
06 feb 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van vliegweg
vliegweg, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende