Les van vandaag na EMDR Sessie

Dus...

Net naar therapie geweest en weer EMDR gehad. Tot de conclusie gekomen dat ik de persoon die ik in mijn traumatische ervaring was niet meer wil zijn. Ik wil niet meer laf zijn en niet NEE durven zeggen tegen mensen. Ik wil JA zeggen tegen mijzelf zonder schuldgevoelens naar een ander of dat mensen dan gelijk teleurgesteld zijn omdat ik ook eens voor mijzelf kies!

Ik ben het waard om een prioriteit te zijn, misschien niet voor een ander maar wel voor mijzelf! <-- dat is de les voor vandaag. En daar ga ik hard aan werken.

Ik was dan misschien niet fysiek sterk genoeg om de verkrachting tegen te gaan, want gevochten heb ik, maar ook ergens uiteindelijk erbij neergelegd omdat ik het toch niet waard ben om voor te vechten. Ergens ben ik het wel waard en diep van binnen is er een piep klein stemmetje die me dat vertelt. NU alleen nog versterkers regelen zodat die stem luider hoort!

Ik ben er altijd geweest voor iedereen en alles! En nu is het tijd om er voor mij te zijn! Zijn mensen dat niet voor mij? Prima! Zolang ik er maar zelf ben voor MIJ!

Volgens mijn Peut moet ik boven mijn bed hangen : IK, IK, IK hihi... Dat gaat me misschien te ver, maar dat even voor mijzelf opnoemen voor het slapen en opnoemen als ik opsta is al moeilijk genoeg, maar we gaan het proberen!

Daarnaast meldde ik dat ik het onwijs moeilijk vind om mijn mobiel uit te zetten. Ik MOET bereikbaar zijn voor anderen van mijzelf, Want zo kan ik er voor hun zijn! Na dat een paar keer te hebben gezegd, en na haar woorden.. kwam ik tot de conclusie: EN WEER BEN IK ALLEEN MAAR BEZIG MET EEN ANDER! Het is tijd voor mij, anders ga ik er aan onderdoor <-- waren mijn Peuts worden.

Dus toen kwam ik met het gekke idee, waar ik misschien wel spijt van krijg of misschien niet... om een week lang elke dag, een uur mijn mobiel uit te zetten! gewoon UIT! GEEN sociaal media! Puur een uur tijd voor mijzelf! om te tekenen, een boek te lezen of weet ik het wat ik dan wil doen. Van mijn Peut moet ik dan bijhouden hoe ik mij voelde op het moment dat ik hem uit deed en hoe dat uur voor MIJ voelde..

Vandaag nog maar even wennen aan dat idee, maar morgen... gaat hij uit, voor een uur, om te beginnen knipoog

Het is tijd voor MIJ! Want ik ben mijn eigen prioriteit... soort van... waarschijnlijk...

zucht... Nu nog erin geloven.
12 apr 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Licela
Licela, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende