[4] wat hij me doet voelen...
in mijn allereerst bericht schrijf ik het volgende:
hij wist mij een gevoel te geven wat ik al lang was kwijtgeraakt... het gevoel dat ik waardevol was, dat ik iemand was die er mocht wezen.
wederom ben ik dit gevoel kwijt.. ik voel me niet waardevol, ik voel me een bijrol in mijn eigen leven. hoe kan ik me zo voelen als hij mij het gevoel geeft dat ik niet genoeg voor hem ben? wat heeft hij van anderen nodig wat ik hem niet kan geven?
waarom ben ik nooit genoeg? waarom trek ik altijd aan het kortste eind? waarom doen mensen mij pijn? waar verdien ik het aan? als iemand me dat nou eens kan zeggen!! dan weet ik waarom!!
zon 7 jaar geleden heb ik in een zwart diep dal gezeten... en ik wist niet of ik daar nog uit kon komen... ik heb het gevoel dat ik weer in dit dal kom te zitten als er niets verandert.. ik stond vandaag bij de kassa bijna sigaretten te kopen... mijn verstand won, en zorgde ervoor dat ik snel de winkel uit liep. ik weet hoe het dan gaat, een reserve pakje wat ik in 1 keer oprook...
ik weet niet meer wat ik moet doen, huilen ,schreeuwen, zwijgen, negeren, definitieve stappen ondernemen, afwachten??
wist ik nou maar wie ik kon vertrouwen...
hij wist mij een gevoel te geven wat ik al lang was kwijtgeraakt... het gevoel dat ik waardevol was, dat ik iemand was die er mocht wezen.
wederom ben ik dit gevoel kwijt.. ik voel me niet waardevol, ik voel me een bijrol in mijn eigen leven. hoe kan ik me zo voelen als hij mij het gevoel geeft dat ik niet genoeg voor hem ben? wat heeft hij van anderen nodig wat ik hem niet kan geven?
waarom ben ik nooit genoeg? waarom trek ik altijd aan het kortste eind? waarom doen mensen mij pijn? waar verdien ik het aan? als iemand me dat nou eens kan zeggen!! dan weet ik waarom!!
zon 7 jaar geleden heb ik in een zwart diep dal gezeten... en ik wist niet of ik daar nog uit kon komen... ik heb het gevoel dat ik weer in dit dal kom te zitten als er niets verandert.. ik stond vandaag bij de kassa bijna sigaretten te kopen... mijn verstand won, en zorgde ervoor dat ik snel de winkel uit liep. ik weet hoe het dan gaat, een reserve pakje wat ik in 1 keer oprook...
ik weet niet meer wat ik moet doen, huilen ,schreeuwen, zwijgen, negeren, definitieve stappen ondernemen, afwachten??
wist ik nou maar wie ik kon vertrouwen...
28 sep 2009 - bewerkt op 30 sep 2009
- meld ongepast verhaal
-
Sain
maandag 28 september 2009 20:48
Ik heb voordat ik mijn vriend leerde kennen ook het gevoel gehad dat ik waardeloos was, en dat niemand mij aardig vond. Mijn vrienden hielden me volgens mijn zieke brein me voor de gek en zouden me keihard in de steek laten, als ik niet op zou passen.
Toen ik hem ontmoette voelde ik me speciaal en vrolijk, ik leefde weer. Misschien hebben onzekere mensen, gewoon een persoon nodig die alle liefde aan ze geeft.
Sterkte meis.
-
*_Muis_*
dinsdag 29 september 2009 10:43
Je verdiend het nergens aan dat sowieso! En ben trots op je dat je geen sigaretjes hebt gekocht!
*Anderskwamikzestiekemmetjemeeoproken!*
Anyway.. Ik begrijp je volkomen.. en het is lastig! Maar ga absoluut niet denken dat het aan jou ligt!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 23 mei 2012 afscheid nemen van de dingen die ik ken
- O 14 mei 2012 Een enorme stap in een grote valkuil :(
- O 23 apr 2012 een oud gedicht gevonden van mijzelf
- O 20 apr 2012 Telefoongesprek met mijn pa ( 2 )
- O 14 apr 2012 En wanneer ben IK is aan de beurt? ( 2 )
- O 12 apr 2012 Les van vandaag na EMDR Sessie ( 4 )
- O 12 apr 2012 geen fut er meer voor, EMDR sessie 2 ( 6 )
- O 04 apr 2012 Wat een rot dag!! ( 1 )
- O 22 mrt 2012 Alles voelt verkeerd ( 1 )
- O 15 mrt 2012 Nelly Furtado songtekst, fijn nummer voor nu ( 1 )
- O 08 mrt 2012 Wie wil ik dan zijn? Gewoon mijzelf ( 1 )
- O 08 mrt 2012 down en niet mijzelf
- O 07 mrt 2012 vertrouwenspersoon en werk ( 1 )
- O 04 mrt 2012 een flikkerend lichtje bij de rand
- O 04 mrt 2012 Even niets meer doen