Lieve Alexander.

Beste majesteit. Of zal ik maar gewoon Alexander zeggen? Dat praat wat gemakkelijker. En u heeft gezegd dat iedereen u mag noemen zoals we willen, dus dat doe ik dan maar.

Wat een narigheid komt er de laatste tijd bovendrijven hè. Wist u dat uw grootvader zo'n boef was? Een beetje wel natuurlijk. Al zullen ze u de details wel bespaard hebben.
Ik kan me zo voorstellen dat uw moeder het te gênant voor woorden heeft gevonden. Wat te begrijpen is. Je vader blijft uiteindelijk je vader, wat-ie ook geflikt heeft. Ik verbaas me wel vaker over de trouw van kinderen aan hun ouders.
En och Juliana. De lieverd. Ze bleef gewoon van die man houden. Van mij had ze 'm mogen castreren. Met een bot mes en zonder verdoving.

En dan al dat gedoe rond geld. Daar krijg je toch wat van! Dat nou toevallig al die dure gebouwen op instorten staan, en die koetsen vol met goudrot zitten komt natuurlijk beroerd uit. Is uw schuld niet hoor, dat snap ik best. Het is dat vreselijke klimaat hier! Maar had een beetje nieuw stucwerk en een fris behangetje al geen wonderen gedaan? Ik zag laatst nog hele leuke bij de Gamma. Ik bedoel ; een beetje rondshoppen en het kan voor heel wat minder dan die paar miljoen. Ik zal u het adres geven van een paar handige Polen. Hele nette mensen hoor! Hoeft u niet bang voor te zijn. Ze waren laatst alleen in mijn huis en al het tafelzilver ligt er nog.

Mag ik u een goede raad geven, Alexander?
Ga nou gewoon belasting betalen. U eet er geen kaviaar minder om en het maakt een goede indruk. Het volk begint wat te morren en dat is toch niet wat u wilt? En dan die kale van RTL. Die laat nooit meer los. 'T is net een pitbull.
Kijk, je lijkt me een goede gozer. De kinderen zijn welopgevoed, u heeft een prachtige vrouw. We zien u overal opduiken , van China tot in de Schilderswijk. Dat doet u goed! Serieus. Maar die veredelde belastingontduiking..dat kan niet meer.

De reden van deze open brief aan u is dit ;
ik had laatst een nachtmerrie. Een hele verschrikkelijke. Nederland was een republiek geworden. En ik zat in de zaal bij het beslissende verkiezingsdebat.
In de linkerhoek stond Rita Verdonk en in de rechterhoek Geert Wilders. Dat op zich was al genoeg om gillend wakker te worden, maar dat gebeurde helaas niet.
Ze beschuldigde elkaar van van alles.
Verdonk riep dat ze had gehoord dat Geert ooit Sylvana Simons in haar privé zône had getast.
Hij ontkende dat ooit gedaan te hebben.
"Ik zou nooit een gekleurde dame intiem betasten!!"
Achter in de zaal hoorde ik iemand roepen :"Racist!"
Ik kon niet zien wie het was, maar ik heb zo mijn vermoedens. U ook waarschijnlijk.
Het liep nog veel verder uit de hand, maar ik zal u verdere details besparen. U heeft u al genoeg aan uw hoofd. Hoe is uw moeder er trouwens onder?

In elk geval, ik hoop dat u wilt luisteren naar mijn goede raad. Want van onderdaan naar bovendaan ; ik moet er niet aan denken. Aan die Amerikaanse toestanden.
Dan toch maar ons huis van Oranje. Met sprookjeshuwelijken in mooie jurken. Met lief en leed. En af en toe een smeuïg boek.
Trek het u niet teveel aan hè? In elke familie zitten nou eenmaal rotte appels. Alleen verschijnen daar meestal geen boeken van.
Zeg, ik hoor van u. Groetjes aan Max!

Liefs,
Carla