Lieve oma. Ik wou dat je er wat van kon zeggen.

Het is al wel meer dan 2 jaar, maar ik mis mijn overleden oma nog bijna elke dag.
Het was mijn lievelings- oma. Ik kon alles aan haar kwijt en ze steunde iedereen.
Het was een heel goed mens.
Altijd als ik bij haar kwam was het altijd weer de grootste lol.
Als we niet bij haar waren belde zeook vaak naar ons.
Als er iets belangrijks was, stak ze een kaarsje op thuis.

Ze is dus nu helaas overleden.
Het was allemaal ook plots.
Ze had een hartaanval gehad.
Ergens denk ik dat het beter zo voor haar is want ze had de laatste tijd wel vaak wat.
Ze heeft al eens haar heup gebroken en gekneusd.
Als het dat niet was, was het haar gezondheid.
Ze voelde zich ook vaak alleen en eenzaam omdat mijn opa al een tijd is overleden.
Het was haar alles.
Dit maakte het ook niet erg makkelijk voor haar.

Wat alleen wel heel moeilijk is, is dat mijn moeder en mijn tante nooit goed met elkaar konden opschieten.
Zo lang ik me kan herinneren maken ze al ruzie met elkaar.
Op de begrafenis waren ze zelfs ruzie aan het maken.
Mijn oma zou zich schamen als ze het zou hebben gezien.

Alleen nu is het zo dat ze ruzie maken om de erfenis.
Ik hoor altijd van mijn omgeving dat mensen zowat alles doen voor het geld.
Als ze het maar krijgen is het vaak.
Ik snap dat gewoon niet. Oké het is geld, maar je gaat er toch niet zo'n ruzie om maken?
Ze wouden zelfs een rechtszaak gaan beginnen. Dan ben je toch ook niet lekker in je bovenkamer?
Mijn nicht lijkt helaas erg op mijn tante.
Ze ging mijn moeder beschuldigen dat ze mijn tantes leven aan het verpesten was en dat ze gestoord is.
Nu snap ik waarom mensen het altijd boos worden als je over je moeder wordt gepraat.