Hoe zou jij reageren?

Ik heb eens een hele tijd geleden met iemand erge ruzie gehad. ( A noem ik haar maar) met A.'
We kende elkaar via school.Ik had haar wel eens buiten zien staan maar echt praten met haar deed ik nooit.
Ze had me een verzoek gestuurd op Hyves ( ja toen deed ik nog aan Hyves toen ik haar leerde kennen).
Ze leek me wel aardig en we begonnen steeds meer tegen haar te praten.
We spraken steeds ook vaker af.
Na een tijdje afspreken merkte ik wel dat het niet een heel doorsnee meisje was.
Steeds wou ze elk weekend wat afspreken. Ik durfde geen nee te zeggen want zo'n persoon ben ik dan weer niet.
Vaak zaten we wat op haar kamer en gingen wat kletsen.
We gingen ook wel eens naar de stad en gingen vaak dan naar de Clairs bijvoorbeeld.
Je kent het wel dat je langs de rekken loopt en dat je zo graag wat wilt kopen maar eigenlijk liever wilt sparen voor andere dingen. Vaak als ik met haar had afgesproken kwam ik vaak met iets van sieraden thuis.
Achteraf had ik er dan wel spijt van dat ik het had gekocht want zo goedkoop is die winkel ook weer niet.
We hebben ook eens ( omdat haar dat heel leuk leek en dat je kon zien dat we vriendinnen waren) van die vriendschapsarmbandjes gekocht. Hij had blijkbaar niet veel geld mee en had ik meer dan de helft betaald.
Ik heb nooit dat geld terug gekregen.

Maar wat nu het probleem was:
Ik kende een jongen via het internet. M hete hij. Ik sprak M heel vaak en we konden alles aan elkaar kwijt.
We werden 'echte'vrienden. Ik weet dat je iemand die je van het internet niet een vriend kan noemen, maar het voelde wel zo. Als ik iets niet aan iemand gelijk durfde te vragen, vroeg ik het eerst aan M.
Ik vertelde ook wel eens aan A over M. Ze leek hem ook heel aardig en ik stelde hen aan elkaar voor.
Een vriend van M was ik ook al wel bevriend meer geworden en die stelde ik ook voor aan A.

We hadden steeds vaker van die groepsgesprekken.
Na een lange tijd hadden we besloten om met zijn 4e af te gaan spreken bij A haar huis omdat ze graag hun er bij wou hebben en het haar verjaardag was.
Achteraf heb ik er zo'n spijt van gehad dat ik ze aan haar hebben voorgesteld.

We spraken af en we hadden het heel gezellig. We waren zeker van plan om een 2e keer af te spreken want het was zeker de moeite waard!

M en D ( D is de vriend van M) woonde zelf in Eindhoven en A en ik in buurt van Rotterdam.
Het was dus wel een eindje.
Heel vaak zouden ze dus ook niet langs kunnen komen.

Na dat afspreken had A het heel de tijd over D en M. Ze vond ze zo gezellig en ze werd ook wel erg close met hun.
Ergens voelde ik wat jaloezie maar wou het niet aan mezelf toegeven.

Sinds dat A de jongens kende, werd M best wel kortaf tegen mij.
Vooral na het afspreken.
Ik wist maar niet wat er aan de hand was, maar hij zei dat er niks was, of dat er wat op school was.
Ik zocht er niks achter.

A praten heel vaak met D en M en dat merkte ik ook.
Heel de tijd zei ze tegen mij hoe leuk en gezellig het wel niet was en tot hoe laat ze wel niet aan het praten waren.
Ik had zo iets van:'ja maar het zijn toch vooral mijn vrienden? Ik kende ze eerst en je doet alsof jij ze beter kent dan ik.'.
Erg blij was ik er niet mee, maar ik zei er niks van.


Een hele tijd later werd ik het zat van dat M zo kortaf tegen me deed. Ik zei het tegen hem.
Bleek er toch wel wat te zijn.
M die had altijd tegen mij gezegd dat hij op jongens viel.
Dat maakte het niet ingewikkeld voor me.
Maar nu bleek dat hij opeens A leuk vond!
Al sinds dat we met zijn 4e hadden afgesproken! Ik vond het zo raar want M kon alles tegen me zeggen en dit zei hij niet.
Ik ben een persoon die helemaal niet snel boos wordt en je kunt zowat alles wel tegen mij zeggen.
Ik begreep gewoon niet waarom hij dit niet had gezegd.
Ik werd hier wel boos om, omdat hij dit voor me verzweeg.
Na het gesprek dat ik had met hem toen hij het had toegegeven waren het geen gezellige gesprekken meer.

Tussen mij en A ging het al niet lekker. We spraken minder af, want ik had gezegd dat ik afstand wou houden omdat we TE veel afspraken. Daar was ze al niet zo blij mee.
Ik had het via de mail gedaan want je kon dat niet recht in haar gezicht zeggen want dan zouden er denk ik klappen uitgedeeld worden door haar.

Het erge was nog wel: M had mijn vriend ( die was ook erg bevriend met M. Ze zagen elkaar als broers.) en mij een mail geschreven en er in gezet dat het beter was als we voor een tijd geen contact zouden houden.
Toen ik het had gelezen was ik gebroken. Hij had geschreven dat hij ook geen contact zou hebben met A om het allemaal op een rijtje te zetten maar dat bleek niet waar te zijn. Hij had nog wel contact met haar en niet met mijn vriend en mij.
Ik vertelde alles aan mijn vriend en die had een boos mailtje terug gestuurd om even duidelijk te maken hoe dom hij bezig was.

Ik had M al gewaarschuwd voor A omdat ze nogal een vreemd meisje kon zijn.
Dat wou hij niet zien. Hij wou maar niet luisteren naar mij.
Uiteindelijk heeft hij het zelf ook gezien.

Hij koos voor haar en niet voor onze vriendschap.
Hij stuurde zelfs nog een foto van hem en A zoenend. Dat was erg pijnlijk om dat te zien.

In de tijd dat hij wat had met A deed M ( als ik hem via de mail soms sprak) erg raar en kortaf.
Het was niet de M die ik kende. M was altijd heel vrolijk en lief, zorgzaam en helpend.
Ik kon hier niks van terug zien.
A had hem helemaal in haar 'macht'. Alles en iedereen die haar niet beviel zetten ze aan de kant.
Ze wou ook dat M dat zou doen. Ze heeft het uiteindelijk voor elkaar gekregen.

Achteraf bleek dat A vaak op de MSN en mail zat van M en mijn vriend en ik een mailtje stuurde.
Het is haar gelukt om te doen alsof het M was. We geloofde het.
De ouders van M waren het ook niet eens met de relatie. M was niet meer de gene die hij eerst was.
A heeft het ook voor elkaar gekregen dat M geen goede band meer zou hebben met zijn ouders.
Hier heeft M nu last van.
A die deed alles wat ze maar wou. M volgde haar.

Hij heeft het nu achteraf gezien hoe ze te werk ging.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik hem niet meer wou als vriend.
Ik weet dat mensen soms een 2e kans moeten krijgen, maar hij heeft me te veel pijn gedaan.
A heeft nu niemand. M wou niks meer met haar te maken hebben.

Nu is de vraag van mij: heb ik het goed gedaan?
Was het goed dat ik er voor koos om hem niet meer als vriend te behouden?
Of wat had ik beter kunnen doen?
Niemand heeft me ooit zo gekwetst. Het erge vond ik nog wel dat hij mij niet wou geloven terwijl ik A al langer kende dan hij haar.
Waarom zijn vriendschappen vaak zo moeilijk ?