lieve vrienden.

ik heb er weer een puinhoop van gemaakt,
ach men is dat nu wel gewend,
maar t knaagt.
t knaagt zo erg dat ik denk dat ik hier niet meer thuis hoor.
niet hoor te zijn, en ga nadenken, serieus ga overwegen weg te gaan.

weg, weg van hier en de mensen.
weg van internet, weg van beschaving, weg van alles.

er is geen hoop of toekomst hier voor mij zonder dat ik mij moet conformeren aan deze wereld.
en ja dat is mijn probleem.
de wereld die ik zie is niet gelijk aan hoe jullie het zien,
de ideeen van hoe men moet en zou moeten kunnen leven zijn wezenlijk verschillend dat het conflicten creeert, conflicten in mij, mijn zijn en mijn leven, en in deze werkelijk het leven onmogelijk maken.

wanneer je zo koppig bent als dat ik ben, dan weet je dat er hier voor mij en voor jullie weinig goeds voort zal komen, ik ben in die zin het blok aan het been van jullie,
de dwars ligger en het obstakel van onbezorgd leven.

het idee dat de wereld draait zoals deze draait is voor een ieder anders in te vullen.
er is geen absolute waarheid, en mocht deze er al zijn, dan moet men in ogenschouw nemen de moraliteit van het zijn want de absoluut kan niet zonder de moraal, die dan in alle vormen bestaat omdat de waarheid absoluut is.

wanneer men deze stelling niet begrijpt, zal men nimmer ontevreden zijn in de wereld waar in men leeft,
men zal klagen maar toch door gaan, omdat de moraal niet wordt aangesproken.

ik kan hier theoretisch jaren in door gaan, maar daar is het te laat voor.

het is te laat om terug te gaan voor mij naar een ander wereld beeld.

en nee dit is niet de classieke zelfmoord brief,
dit is een voorbereidende stap die ik maak.
en een uiting van liefde en zorg naar jullie toe, mijn vrienden.

ik weet niet hoelang, en wanneer, maar ik weet dat ik hier niet zal blijven.

de wil hier te zijn en mijn wil tot leven is niet sterk, en zal niet groeien wanneer ik hier blijf.
tevens denk ik niet dat ik verder iets positiefs kan bijdragen,
mijn geloof in het goede van de maatschappij is dus danig gezakt en het beeld verdorven
dat ik slechts kan walchen van me eigen afkeer.

het is de pijn, en misschien onbegrip van mijn kant.
mijn onbegrip dat mensen zo leven, willen leven, kunnen leven.

het geloof in de goedheid van de mens is er niet meer bij mij.
dat is mijn aftakeling.

en het is dan ook mijn keus mij niet meer te begeven tussen de mens.
nu slechts de snelste weg vinden hier weg te komen.

in mijn achterhoofd hoor ik het monster, en het monster is dat wat in absoluten denkt
in die zin dat mensen absoluut geen recht hebben op mij.

denkend aan hoe ik mijn leven moet inrichten.
wat kan ik in deze ?

er is in mijn ogen geen vrijheid meer.
en werkelijk is deze hier niet geweest sinds mijn geboorte.
men kan de illusie hoog houden, maar ik kijk er doorheen.
en ja voor mij is het een illusie, en misschien voor jullie substantieel.
iets werkelijks, maar voor mij is het een grote toneel show die niets en werkelijk niets met Leven
te maken heeft.

ik zal in niet al te lange tijd mijn uitgang moeten vinden.
en anders zal er niets overblijven van mijn zijn.
kapot en murv geslagen door de dingen die zijn door anders naar de wereld te kijken,
Leven belangrijker te stellen dan ego en gewin.

Leven is belangrijk, maar men leeft er aan voorbij.
ook ik, maar ik voel de pijn daar in, de onmogelijkheid in deze wereld te kunnen Leven.
deze wereld is slechts deze voorstelling die ik ervaar.
omdat de absoluten niet zijn, en als ze er zijn, dan is mijn moraal het die mij alarmeert.

ik heb er weer een zooitje van gemaakt, en nee ik praat het niet goed,
ik ben hier schuldig aan, schuldig aan het hebben van een ander wereld beeld.
schuldig aan het hebben van een moraal.

ik ga niet eens uitleggen wat er in mijn ogen mis is,
meeste mensen weten het heel goed, maar t maakt hen niets uit.
ze hebben geen moraal, geen geweten, geen idee van de gevolgen,
geen bewustzijn van wat werkelijk is.
en vele hebben mij er op gewezen dat ik hen niet mag informeren
informeren is in de weg staan van Hun vrije wil.
zo wordt het althans gebracht.
hun vrije wil niet te willen zien wat de wereld nog meer bevat.
ze willen niet zien wat ik zie.
en hun goed recht.
maar het is in geen wijze recht doen aan Leven,

ik moet snel weg hier, voor ik sterf.
ja ik sterf hier, verstikt in de leugens en het bedrog van de wereld en de hypocrite gedachte van het eigen gelijk.

ja die zin kan je lezen als mijn persoonlijke hypocrite gelijk die mij verstikt in deze wereld.

weinig hoop dat dit werkelijk gelezen wordt als iets dat voor een ieder belangrijk kan zijn,
slechts gelezen als de roep om aandacht die er ook in verwerkt zit, maar meer nog een roep
om wakker te worden.
een testament aan de eenzaamheid.

geen hoop noch vertrouwen in de mens,
en dat is mijn lot, mijn ziekte
geen vertrouwen in mezelf geen hoop voor mezelf.

ik moet hier weg voor deze wereld mij verstikt met zelfmedelijden omdat ik niet kan ventileren en
de feedback mis zoals de moraal de feedback mist.

en hoe durf ik zo hoog op de paddestoel te staan ?
omdat er plaats is, omdat niemand de plek claimt.
balkenende heeft moraal vervormd met zijn double speak and new speak
de laatste die de moraal dacht te misbruiken.
sinds is de paddestoel leeg, want hij is vies, zo denkt men

moraal en eer, loze woorden als je geld hebt.
zo is de wereld in gericht, zo is het einde van vrijheid bezegelt.
melodramatische woorden en texten zoals vele zullen denken,
maar wanneer je de realiteit zou zien zoals ik, en die paar andere, die paar,
die ik hier gepost heb eerder, en zij die dit werkelijk snappen,
weten dat het verlies van eer en moraal het einde is van vrijheid.

vrijheid is een woord dat net als eer en moraal slechts misbruikt zal worden om geld te verdienen.
vrijheid is al een marketing tool om oorlog te maken,
en oorlog is niet vrijheid, het is de wangestalte van beschaving.
de uiting van onmacht en de wil tot onderwerping.

oorlog is hoe ik voel dat ik in de wereld sta.
misschien weet de enkeling dat
de enkeling die weet hoe ik ben opgegroeid.
zelfs als je sterft, oorlog blijft in je.
leven na leven.
Leven na leven,
karma is zo ingesteld.
en nu in deze wereld zien we hoe karma wordt misbruikt.
en of het nu een religieuze vorm heeft of louter esoterisch.
alle faccetten vallen bij een als de dood present is.

dat is de werkelijke angst voor de dood.
de confrontatie met de absolute werkelijkheid van je zijn.
de realisatie van de som van jou zijn !

en dit is waar het voor mij om draait.
al mijn goede bedoelingen
al mijn oprechte gedachten
het mond uit op niets.
en mijn dood zal mijn grootste telleurstelling zijn wanneer ik niet vlucht uit deze wereld.