Losse flarden...
... die uiteindelijk de brief naar hem (moeten) gaan worden.
Lieve/beste,
Lees deze brief op je gemak door. Zou het op prijs stellen, vooral als je ook antwoord op (sommige) vragen geeft. Geen verwijten, niet boos ofzo. Misschien haal ik weer dingen in m'n hoofd die er niet zijn. Ten slotte zei je bij het afscheid nog, dat ik niet zoveel moest piekeren, dat dat nergens voor nodig was. Het is alleen...
M'n verstand zegt dat het bij die ene keer blijft. M'n gevoel wil dolgraag alle smsjes en mailtjes geloven, jou geloven, jou vertrouwen... Er is maar één iemand, die mij duidelijkheid kan geven en dat ben jij.
Dus wat heeft er gelijk: mijn verstand of mijn gevoel...?
Afgelopen dagen niets gehoord. En vanaf het moment, dat ik niets hoorde op de vraag hoe het met je vader ging, begon mijn verstand steeds harder te roepen, dat ik er in was getrapt, dat het toch wel bij die ene keer zou blijven. Het was (en is trouwens nog steeds) echte oprechte belangstelling. Ik hoop, dat hij inmiddels aan de beterende hand is. Is hij al van de IC af?
Tegelijkertijd heb ik me enorme zorgen lopen maken. Was er misschien iets met jou gebeurd? 'Dat gelukkig niet' was m'n eerste gedachte, toen ik had gezien, dat je op de site had ingelogd. Was er iets aan de hand met je vader? Een terugslag? Heb het ten slotte ook bij mama gezien: donderdags zou ze naar een verpleegtehuis gaan voor verdere revalidatie, maar die woensdag overleed ze ('s maandags een 2e hersenbloeding gekregen). Ook probeerde mijn gevoel 'excuses' te bedenken, waarom je (nog) niets van je had laten horen... Zie hierboven, of misschien opeens enorm druk op het werk? Of was het misschien iets heel anders...? Of was jij te 'laf' om te zeggen, dat het bij die ene keer bleef? Waren die smsjes met voorbedachten rade gestuurd? Was dit alles een soort mooi verkoperspraatje? Of was het eerder schaamte, dat je je belofte toch niet waar kon maken (je schreef in één van de smsjes 'we hebben bepaalde dingen beloofd aan elkaar... en ik kom dat na!' )?
Kan me alleen niet voorstellen, dat jij te 'laf' bent om zoiets te zeggen. Kan me ook niet voorstellen, dat het mooie verkoperspraatjes waren. Waarom zou je? Had ten slotte al meerdere keren aangegeven, dat het niet nodig was om beloftes te maken als ze toch niet waar waren of niet nagekomen zouden worden. Bovendien klonk je gewoon te oprecht.
Zodoende hoop ik echt, dat ik weer eens spoken zie, dat er niets aan de hand is en dat mijn gevoel jou inderdaad kan vertrouwen en geloven. Voor meer dan 200%.
Als blijkt, dat mijn verstand gelijk heeft... Het zij zo. Zal dan misschien een beetje teleurgesteld zijn, maar dat overleef ik dan wel. Al zou ik dan wel graag willen weten, waarom het bij die ene keer blijft. Gewoon, zodat ik dit alles een plekje kan geven. Keurig bij elkaar verpakt in een doos met daarop 'afgehandeld'. Zou het trouwens wel jammer vinden. M'n lichaam is behoorlijk wakker gemaakt door jou. En je had me 'de volgende keer' borsthaar beloofd *tonguitsteek* Maar bovenal zoen je hemels!
Liefs,
C.
Morgen er rustig voor zitten en er een mooie/goede/nette/logische* brief van maken, met een duidelijk begin en een duidelijk eind. Misschien hier en daar nog wat kleine aanpassingen (dingen weglaten/dingen toevoegen/dingen op een andere plaats zetten)...
* Doorhalen wat niet van toepassing is
Lieve/beste,
Lees deze brief op je gemak door. Zou het op prijs stellen, vooral als je ook antwoord op (sommige) vragen geeft. Geen verwijten, niet boos ofzo. Misschien haal ik weer dingen in m'n hoofd die er niet zijn. Ten slotte zei je bij het afscheid nog, dat ik niet zoveel moest piekeren, dat dat nergens voor nodig was. Het is alleen...
M'n verstand zegt dat het bij die ene keer blijft. M'n gevoel wil dolgraag alle smsjes en mailtjes geloven, jou geloven, jou vertrouwen... Er is maar één iemand, die mij duidelijkheid kan geven en dat ben jij.
Dus wat heeft er gelijk: mijn verstand of mijn gevoel...?
Afgelopen dagen niets gehoord. En vanaf het moment, dat ik niets hoorde op de vraag hoe het met je vader ging, begon mijn verstand steeds harder te roepen, dat ik er in was getrapt, dat het toch wel bij die ene keer zou blijven. Het was (en is trouwens nog steeds) echte oprechte belangstelling. Ik hoop, dat hij inmiddels aan de beterende hand is. Is hij al van de IC af?
Tegelijkertijd heb ik me enorme zorgen lopen maken. Was er misschien iets met jou gebeurd? 'Dat gelukkig niet' was m'n eerste gedachte, toen ik had gezien, dat je op de site had ingelogd. Was er iets aan de hand met je vader? Een terugslag? Heb het ten slotte ook bij mama gezien: donderdags zou ze naar een verpleegtehuis gaan voor verdere revalidatie, maar die woensdag overleed ze ('s maandags een 2e hersenbloeding gekregen). Ook probeerde mijn gevoel 'excuses' te bedenken, waarom je (nog) niets van je had laten horen... Zie hierboven, of misschien opeens enorm druk op het werk? Of was het misschien iets heel anders...? Of was jij te 'laf' om te zeggen, dat het bij die ene keer bleef? Waren die smsjes met voorbedachten rade gestuurd? Was dit alles een soort mooi verkoperspraatje? Of was het eerder schaamte, dat je je belofte toch niet waar kon maken (je schreef in één van de smsjes 'we hebben bepaalde dingen beloofd aan elkaar... en ik kom dat na!' )?
Kan me alleen niet voorstellen, dat jij te 'laf' bent om zoiets te zeggen. Kan me ook niet voorstellen, dat het mooie verkoperspraatjes waren. Waarom zou je? Had ten slotte al meerdere keren aangegeven, dat het niet nodig was om beloftes te maken als ze toch niet waar waren of niet nagekomen zouden worden. Bovendien klonk je gewoon te oprecht.
Zodoende hoop ik echt, dat ik weer eens spoken zie, dat er niets aan de hand is en dat mijn gevoel jou inderdaad kan vertrouwen en geloven. Voor meer dan 200%.
Als blijkt, dat mijn verstand gelijk heeft... Het zij zo. Zal dan misschien een beetje teleurgesteld zijn, maar dat overleef ik dan wel. Al zou ik dan wel graag willen weten, waarom het bij die ene keer blijft. Gewoon, zodat ik dit alles een plekje kan geven. Keurig bij elkaar verpakt in een doos met daarop 'afgehandeld'. Zou het trouwens wel jammer vinden. M'n lichaam is behoorlijk wakker gemaakt door jou. En je had me 'de volgende keer' borsthaar beloofd *tonguitsteek* Maar bovenal zoen je hemels!
Liefs,
C.
Morgen er rustig voor zitten en er een mooie/goede/nette/logische* brief van maken, met een duidelijk begin en een duidelijk eind. Misschien hier en daar nog wat kleine aanpassingen (dingen weglaten/dingen toevoegen/dingen op een andere plaats zetten)...
* Doorhalen wat niet van toepassing is
21 jul 2007
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
zondag 22 juli 2007 11:04
Ik vind het een goede brief,duidelijk en niet verwijtend.
Je hebt recht op een uitleg .
Duim voor je dat het toch goed afloopt ! -
CJ
zondag 22 juli 2007 11:12
Dank je...
-
niekie
zondag 22 juli 2007 16:20
Heel goed geschreven! Als hij dit leest moet hij wel antwoord geven!!
-
CJ
zondag 22 juli 2007 16:33
Dit is nog niet eens de daadwerkelijke brief
Zijn gewoon hersenspinsels van dingen die ik graag tegen hem zou willen zeggen (maar die wel grotendeels de uiteindelijke brief gaan bepalen).
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 08 mei 2007 Missen ( 3 )
- O 10 jul 2006 Papa... ( 2 )
- O 26 jun 2006 Van je familie... ( 3 )
- O 21 jun 2006 Lege handen... again... ( 1 )
- O 25 mrt 2006 Een zeer vreemde (truth or) dare 18+
- O 11 jan 2006 Examen? Welk examen? ( 2 )
- O 10 jan 2006 Examenstress en zo
- O 02 jan 2006 De afgelopen tijd... (deel 2) ( 1 )
- O 02 jan 2006 De afgelopen tijd... (deel 1)
- O 03 dec 2005 Huis in kerstsfeer?!
- O 02 dec 2005 Spelletje (pas op, verslavend!) ( 9 )
- O 30 nov 2005 Gedachtengang...
- O 26 nov 2005 Krultang?
- O 25 nov 2005 Geen sneeuw meer... ( 6 )
- O 25 nov 2005 Sneeuw, mistletoe, A. en zo