Okay, het is nu duidelijk. Er schuilt een masochiste in mij.
Een zelfkastijder, kan niet anders.
Ik weet wel dat het een taboe is, maar volgens mij ben ik niet de enige hier die last heeft van dit, op
zich best wel vreemde, verschijnsel. Of moet ik het toch afwijking noemen ..?
Waar uit zich dat bij mij in ?
Nouja..ik ben geen zweepjes gaan kopen of zo, en een zwart leren pak heb ik ook niet in mijn bezit.
Nergens zul je in dit huis tepelklemmen vinden, echt niet. [Au..ik moet er niet aan denken]
Waarom denk ik dan TOCH dat ik een neiging tot masochisme heb ?
...Ik kan het niet laten..
Klikken op verhalen van schrijvers en schrijfsters waarvan ik eigenlijk al weet waar het over zal gaan.
Over niks dus..inhoud nul. Net zo leeg als de bankrekeningen van spaarders bij DSB..
Is toch niet normaal dat ik het niet weerstaan kan ?
Dat lezen en bekijken doet soms pijn, en toch wil ik 't !
Wat ik zeg ; pure
M..
Misschien toch maar een zweepje kopen, kan ik mezelf straffen..
Hopelijk leer ik het dan af..