Machteloos
Soms zijn er van die dagen, die dagen dat ik helemaal kapot ben.
Ik ben dan zo moe, niet moe omdat ik de hele dag heb gesport maar moe in me hoofd. Moe van alle keuzes die ik moet maken, moet van alle moeilijke dingen die ik moet doen, moe van alle pijn en verdriet, moe van alles terughalen, moe van alles in me eentje te doen en mij verot eenzaam te voelen.
Zo moe dat ik het liefst de hele dag wil slapen, zo moe dat is s'ochtends me bed niet uit kan komen.
Ik voel de woede in me lichaam langzaam opborrele, sneller, sneller, sneller tot het overkookt. Ik ben zo kwaad dat ik alleen nog maar kan Slaan, schoppen en schreeuwen. Ik kan niks anders, ik voel me zo machteloos dat ik als een gek (goede poging om mijn eigen polsen te breken) tegen de muren aanbonk, ik wil bewegen, ik kan niet meer stil liggen .. Als een klein kind die haar lievelingpop kwijt is zo hard ga ik tekeer, ik flip en ben niet meer in bedwang te houden. Uren lang kan ik door huilen zonder te weten waarom, het enige wat ik weet is hoe het voelt, het valt niet te omschrijven. Als ik alles uit me heb word ik rustig, eng rustig bijna verdoofd. Alsof ik in een trip zit, alles is vaag en alles lijkt onwerkelijk. Ik ben kapot, zo leeg .. ik voel me zo leeg.
Even heel even wens ik dat ik er niet meer ben. Klein word, en langzaam in de grond verdwijn.
Het kwaatste waar ik om kan worden, als de grote mensen tegen mij zeggen 'Dat hoort nou bij borderline'
En is het daar dan mee opgelost?
Ik ben dan zo moe, niet moe omdat ik de hele dag heb gesport maar moe in me hoofd. Moe van alle keuzes die ik moet maken, moet van alle moeilijke dingen die ik moet doen, moe van alle pijn en verdriet, moe van alles terughalen, moe van alles in me eentje te doen en mij verot eenzaam te voelen.
Zo moe dat ik het liefst de hele dag wil slapen, zo moe dat is s'ochtends me bed niet uit kan komen.
Ik voel de woede in me lichaam langzaam opborrele, sneller, sneller, sneller tot het overkookt. Ik ben zo kwaad dat ik alleen nog maar kan Slaan, schoppen en schreeuwen. Ik kan niks anders, ik voel me zo machteloos dat ik als een gek (goede poging om mijn eigen polsen te breken) tegen de muren aanbonk, ik wil bewegen, ik kan niet meer stil liggen .. Als een klein kind die haar lievelingpop kwijt is zo hard ga ik tekeer, ik flip en ben niet meer in bedwang te houden. Uren lang kan ik door huilen zonder te weten waarom, het enige wat ik weet is hoe het voelt, het valt niet te omschrijven. Als ik alles uit me heb word ik rustig, eng rustig bijna verdoofd. Alsof ik in een trip zit, alles is vaag en alles lijkt onwerkelijk. Ik ben kapot, zo leeg .. ik voel me zo leeg.
Even heel even wens ik dat ik er niet meer ben. Klein word, en langzaam in de grond verdwijn.
Het kwaatste waar ik om kan worden, als de grote mensen tegen mij zeggen 'Dat hoort nou bij borderline'
En is het daar dan mee opgelost?
26 aug 2009
- meld ongepast verhaal
-
rubbertje
woensdag 26 augustus 2009 16:24
nee daar begint het bij, de oplossing noemen ze therapy en medicatie.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 25 okt 2012 Klacht tegen vliegtuigmaatschappij ( 1 )
- O 20 sep 2012 100 x ( 12 )
- O 17 sep 2012 Verliefd ( 3 )
- O 04 sep 2012 Verloren ( 1 )
- O 21 jul 2012 Dood aan mijn verzekering. ( 14 )
- O 13 jul 2012 Ik faal ( 2 )
- O 07 jul 2012 Dood aan de pil ( 14 )
- O 05 jul 2012 Slapeloos ( 2 )
- O 26 jun 2012 Slapen! ( 6 )
- O 23 jun 2012 *Roze cake ( 8 )
- O 20 jun 2012 Hebben* ( 6 )
- O 10 jun 2012 Uitstelgedrag ( 2 )
- O 31 mei 2012 Faalangst (3) ( 1 )
- O 22 mei 2012 Bikini zoektocht* ( 35 )
- O 16 mei 2012 Faalangst (2) ( 2 )