Manisch-depressief/geklaag

Ik heb iemand in mijn naaste familie die dit heeft. Ik zal maar niet zeggen wie want ik ben nog steeds bang dat mensen mij in Nicci herkennen.
Maar omdat dit dus ook een erfelijke ziekte is (nouja je erft dat je er extra vatbaar voor bent) ben ik wel eens bang dat ik het ook krijg ofzo.
Ook omdat ik soms best op deze persoon lijk.
Ik heb ook vaak stemmingswisselingen. De ene keer ben ik vrolijk en zie ik alles positief, de andere keer ben ik weer depri. Ik kan ontzettend piekeren enzo en zie vaak alles van de negatieve kant. Ben best perfectionistisch, ik vind dat ik alles goed moet doen.
Niet dat dit manisch-depressief is (term die nu vaker gebruikt wordt is bipolaire stoornis maar goed).
Maar deze persoon had ook nog nergens last van had toen hij zo oud was als mij, alleen een beetje dezelfde dingen/karaktertrekken die ik nu net noemde.
De ziekte is pas ontstaan toen hij eind 20 was en veel stress had op het werk, dreigend ontslag ofzo.
Zo'n stoornis komt namelijk vaak pas naar boven als je een ingrijpende gebeurtenis meemaakt / overspannen wordt.
In ieder geval is het dus echt helemaal mis gegaan en zijn er psychoses op gevolgd, gedwongen opnames etc.
Nu gaat het redelijk met deze persoon, maar wel met medicijnen en een zo rustig mogelijk leven enzo.
Nouja, ik weet wel dat ik niet een baan moet hebben met heel veel stress enzo.Nu is er wel een verschil tussen ons. (ja wel meer hoor haha)
Ik hoef mezelf niet ontzettend te bewijzen en ik ben een stuk socialer.
Met dat laatste wil ik aangeven dat ik mijn problemen niet opkrop.
Dus als ik ziek zou worden dan zou het waarschijnlijk niet zo uit de hand lopen omdat ik meer praat over mijn gevoelens enzo.
Maar goed, het wil allemaal ook helemaal niet zeggen dat ik nou ook ziek ga worden.
Maar ik ben er wel extra vatbaar voor, dat weet ik wel.

Nou, verder was t vandaag maar een kutdag. Ik weet niet wat ik heb, maar ik heb niet echt ergens zin in en ben wat chagi.
Maar goed, ben nu net naar de winkel geweest speciaal voor een pakje sigaretten (erg he), dus nu kan ik weer wat nicotine binnenkrijgen.
Ik merk dat ik de laatste tijd ineens erg behoefte heb aan sigaretten.
Ik kan me niet herinneren dat dit vroeger zo was.
Ben ik nu toch echt verslaafd.. Was eerst altijd zo eigenwijs dat ik dacht dat als ik maar zo weinig rookte dat het dan wel meeviel. Maar goed.
Wel ben ik bezig geweest voor school en dat is best goed. *Schouderklopje*

Nou, onverklaarbaar, maar nu ik hier zo zit te schrijven voel ik me ineens weer een stuk vrolijker. Dat heb ik wel vaker.
Kan natuurlijk lekker mijn hart luchten hier .

Oja, wat me verder nog dwarszit is het volgende:
ik schreef een tijd geleden dat ik even niks met mannen/jongens (haha) te maken wilde hebben, tenminste even niks wat met liefde te maken had.
Maar nu merk ik toch dat ik best wel weer een vriend zou willen hebben.
Ook al voel ik me nog steeds gekwetst en bedrogen door mijn ex.
Hij heeft echt mijn vertrouwen beschaamd om het maar even ouderwets te zeggen. En mijn zelfvertrouwen heeft echt een flinke deuk opgelopen in die tijd met hem.
Maar goed, ik kom dus echt geen leuke jongens tegen.
Het zijn altijd wel aardige jongens, maar die hebben dat niet datgene waarop ik verliefd zou kunnen worden. Of ze zijn veel te jong in hun gedrag enzo.
Oudere jongens ken ik eigenlijk helemaal niet veel.
Ik vind veel ook zo oppervlakkig (of dat dit een houding is, maar dat weet ik niet).Misschien vinden mensen mij ook wel oppervlakkig hoor als ze me zo zien. Ik kan zo verschillend zijn. De ene keer heel rustig, verlegen en wat afstandelijk, de andere keer uitgelaten en druk aan t praten, roken etc.
Maarja, nooit komt er dus iemand langs waar ik zelfs maar een date mee zou willen hebben. Ik ben echt niet superkieskeurig hoor, maar ik kom ze gewoon nooit tegen.
Ja, misschien lopen ze wel langs op straat, maarja haha, dan praat je niet met elkaar.
Ik bedoel gewoon op school, kroeg of in een discotheek.
Misschien ga ik wel naar de verkeerde plekken of heb ik wat dat betreft de verkeerde vrienden.
Nouja, oooooooit zal ik wel weer eens een leuke jongen tegenkomen hoop ik.
Haha lekker depri. Maarja, ik weet wel dat ik de enige niet ben die zo nu en dan zo zit te praten.
Ik riep steeds hard dat ik het lekker vond als vrijgezel. Dat is ook zo, vooral als ik meisjes soms zo gevangen zie zitten in hun relatie. dan denk ik: daar ben ik mooi van verlost.
Maar het hoeft zo helemaal niet te zijn. Liefde kan ook heel erg leuk etc etc zijn. Ik hoop dat ik dit ooit meemaak: echte liefde.