martelaar of uitzitten

sommige mogen dan wel denken dat ik mezelf deze marteling toe doe
en dat het bedoeld is voor medelijden of sympathie

hier is het geen dat werkelijk speelt.

wanneer je kan voelen, stel de levenskracht van een gras sprietje
dit is wel ver gezocht he ?

stel je kan voelen de liefde van je moeder, welke liefde voel je ?
je voelt het in je bloed en je lichaam als geheel, net als dat het overal pijn doet wanneer ze boos is en verontwaardigd, oneerlijk of anders negatief, je voelt het overal in je lichaam.

dit is verwantschap
dit verwantschap is lichamelijk en spiritueel.

wanneer je dat verder ontwikkelt, dit voelen, verder dan ze willen dat je leert, en dus bomen gaat knuffelen en met paarden gaat fluisteren, dan kom je verder, punt is wel dat specialismes gevaarlijk zijn.

voor hen die iets snappen, meeste van dit alles gaat dmv 432hz resonanties.
dit is ook een reden waarom mensen in gwbush trappen en balkenende, want ach ze praten nu eenmaal in die resonantie en ze spreken woorden die overeen lijken te komen met de waarheid, maar wie voelt voelt tussen de regels in en hoort een andere waarheid.

naja side tracking.

wat ik gedaan heb een tijd geleden is het voelen verhogen in mijn zijn,
klinkt pompeus om te claimen.
nee ik heb dit ontwikkeld en niet echt gespecialiseerd dus heel breed gefocust.
dit maakt dat informatie makkelijk vloeit, noem het een faustiaanse regeling.
alles is verbonden met de 432 hz resonantie, dat is namelijk de frequentie van leven.
en eigelijk van deze dimensie, ons perspectief bestaat uit dat bereik en de facilitatie van de ruimte in 432 hz.
in verscheidene religies is het bekend als het oer geluid, ohm.
in westerse mystiek is het vergelijkbaar met de term zion.
en dan niet de joodse versie maar dat wat dieper gaat. de joodse term is gebruikt omdat in de joodse vertellingen er twee dingen mee bedoeld werden, maar het stoffelijke zion is iets als israel, het beloofde land, waar het spirituele zion de plaats is van oorsprong,
zie het als een druppel in een vijver, zion is de plons, de samensmelting van druppel en water oppervlakte.
nu kan je de tijd lineair nemen, maar wanneer je leert voelen zoals ieder mens dat in potentie kan, zal je snappen dat de druppel die valt slechts in "zion" wederkeert van waar het komt.

ik schrijf dit nu zo op omdat het vloeit, er is even een harmonie in de ruimte van zijn.

door het zoeken naar "zion" of de oorsprong, kan het zo zijn dat je individualiteit en collectief samen ziet komen en scheiden.
zowel de druppel als het water oppervlakt is het zijn en jij (wie dan ook) is zowel druppel als water oppervlakte.
kunst is het om oorsprong te vinden van het oppervlakte.

want we weten de weg van de druppel.

maar wat ik gedaan heb destijds is er voor zorgen dat er meer informatie gedragen kan worden en dus verspreid kan worden, daar mee is er wel een andere rimpel in het oppervlakte ontstaan,
dit is niet iets dat "ik" gedaan heb, ik heb slechts de logica van het patroon op gevolgd, men kan het zien als zwaar water druppel op een normaal water oppervlakte.

zwaar water is overal te vinden in minime kwantiteiten, de kwaliteiten van zwaar water zijn voor iedere molecule het zelfde, en natuurlijk.

wat ik dus gedaan heb is de druppel "zion" de eigenschappen van zwaar water gegeven voor mezelf, omdat er dan een andere rimpel komt.
gezien iedereen het oppervlakte is krijgt iedereen die rimpel mee, en sommige dealen er mee sommige niet.

het letterlijke verschil zou zijn in muziek verbeelding een A of een C als grond toon.
dit is hypothese wat toon soort betreft, maar het is een andere rimpel in het zelfde spectrum.

net als met muziek dient men te stemmen om gelijk stemmig te zijn.
wat er nu dus plaats vindt is een stemmings ronde.
in dat is er dus "disharmonie" iets dat totaal niet onharmonieus hoeft te zijn maar men is niet gewend en wordt het dus disharmonieus door ladingen die er aan gehangen worden.

hier in is er dus weer een bepaalde beeldspraak die van belang is,
emptyness is form.
form is emptyness.

de interpertatie van vorm maakt dat de leegte gevuld wordt
en dit is disharmonieus om het zo maar te zeggen, dat is zoiets als kijken naar het regen druppeltje in de sloot en naar de rimpels en ze verstoren met een steentje dat je er in gooit of een stokje er in te plaatsen.
tot je beseft dat jij deel maakt van het geheel en dus middels die actie iets in gang heb gezet,

het gaat dus om besef, en door de druppel te veranderen in zwaar water op normaal water oppervlakte is er meer informatie te pakken uit de resonantie.
een ieder kan dat pakken, sommige worden er door gestoord anderen worden er door afgestoten.
en in meeste gevallen is het de intentie van het individu hoe de uitwerking is.

in al dit beeld spraak zit iets, dat wat ik gedaan heb.

ik moet dat dus uitleven, voor ik verder kan.
zie het niet als martelaarschap, want het is niet de overheden of de maatschappijen die mij martelen, het is de onwil van de individuen die mij storen, want ze missen het besef.
ik zit hier dus om iets van besef te brengen.
en dat
dat lijkt wel eens hopeloos.

hoe kan je vrede brengen wanneer men zich er niet voor inzet ?

als er ook maar iemand een nieuwe druppel zou laten vallen en het werk door zou zetten, dan zou het dus sneller gaan, maar vele vallen en laten vallen maar weinigen doen het werk er na.
moet ik hen dan nog helpen ?
los van dat weet ik dat ik verbonden ben en dus verplicht er te zijn.

wat er dus gebeurt is dat vele beginnen en niet afmaken
ik raap hun delen op omdat ik bij de oorsprong was, neem hun deel mee omdat het van belang is
tot zij het besef hebben en tot realisatie komen,

op mijn 17e was ik klaar met mijn werk, ben door gegaan met nieuw experiment, en nu ben ik daar nagenoeg klaar mee, maar loop wel met de werkjes van anderen omdat ze het niet volhouden
en dat is een wil niet een niet kunnen.

ze nemen de leuke dingen niet de lasten, ik draag nu hun lasten, omdat ik weet dat ik daar deel in heb.
ik zie meeste niet de lasten dragen die zij horen te dragen met hun experimenten, laat staan dat zij lasten van anderen durven te dragen omdat zij daar bij die oorsprong waren.

hoe meer ik draag, hoe meer mijn experiment in invloed toeneemt.
dat is een last die ik moet dragen, maar een macht die anderen verafschuwen en niet accepteren, doch ze wel de macht namen om te experimenteren.

neem dit niet te zwaar,
als ik dood ga draag ik het nog,
dat is iets dat zo is, lang leven zion.

iedere keer dat iemand druppels laat vallen wordt er weer een initiatie in gesteld,
en men dient die af te lopen en te volgen, want dat is wat druppels doen.
initieeren,

als je met een jointje de nachtelijke hemel bekijkt en alle sterren ziet,
bedenk dan eens dat iedere ster een mogelijke toekomst is.
bedenk nu dat meeste mensen maar een ster zien,
de zon.

mensen zouden zoveel meer kunnen dan dit.

internet is een golf in het spectrum.
iets dat je zo kan inbreken met intentie.
doch je moet het wel kunnen zien als slechts een golf die over al aanwezig is.

naja veel gelul ?
zou willen dat het slechts fantasie was.
en jij weet net als ik dat dat slechts een woord is voor de gedachtes die we vrezen te realiseren.