Voor jou zet ik mijn masker af Met jou speel ik geen spel Je mag me zien zoals ik ben Maar bang maakt het me wel
Voor jou zet ik mijn masker af En hoop dat jij dan ziet Dat ik gewoon een joker ben Die lacht om zijn verdriet
Voor jou zet ik mijn masker af Ik heb geen muren meer Omdat jij net zo kwetsbaar bent Leg ik mijn wapens neer
Voor jou zet ik mijn masker af Aan jou geef ik mij bloot Ik werp mijn ziel en zaligheid Uit liefde in je schoot
Want niemand hoeft te weten Hoe kwetsbaar en hoe klein Hoe angstig en verlegen Ik af en toe kan zijn Mijn sterkte en mijn zwakte Je krijgt ze allebei Ik wil ze met je delen Wil jij dat ook met mij
Geen leugen die bescherming biedt Bij mensen zoals jij Jij hebt mijn masker nooit gezien Je zag alleen maar mij
Beweren dat er iemand is die mijn masker nooit gezien heeft, kan ik niet volledig. Wel ben ik er van overtuigt dat er meerderen inzagen dat er veel meer in mij schuilt/schuilde dan ze op dat moment konden zien en/of van me wisten. De mensen mensen voelen dat, merken dat en proberen er wat mee te doen. Binnen te komen, een stukje masker bij me af te zetten en krijgen ook langzaam steeds meer van me te zien. Echte vrienden, die je willen kennen. Die moeite voor je doen. Zij die het waard zijn om de jou te kennen wie je bent buiten de rollen die van je gevraagd worden.
Langzaam gaat mijn masker af en krijg jij mij meer te zien Stap voor stap een opening en meer vrijheid sindsdien.