Meelopen en NZA

Gisteren heb ik meegelopen bij een eerstelijnspraktijk waar ik aankomende zomer graag de vakanties van de paraveterinairen over wil nemen. Ik vond het (natuurlijk) spannend om die kant op te gaan en daarnaast had ik sowieso een beetje dubbele gevoelens over deze dag omdat ik vandaag(!) mijn NZA (neurologie, zintuigen en anesthesiologie) tentamen heb.

Het was heerlijk. De dierenarts is een super vriendelijke man tegen zijn pensioenleeftijd die alles nog redelijk ouderwets doet. Afbinden met catgut bijvoorbeeld, en werken met het CMS-programma DAISY. De assistentes zijn ook niet de jongsten. Ze weten van wanten en kunnen goed taken uitdelen. Ik voelde me gelijk op mijn plek.

De dierenarts heeft laten vallen dat hij het wel ziet zitten om mij voor de zomer in te huren, maar ik wacht even het telefoontje van een van de paraveterinairen af. Zij gaat er in principe over. Waarschijnlijk hoor ik het vandaag en dan kan ik geoorloofd door het huis stuiteren.

Grappig wat praktijkwerk toch altijd met mij doet. Als de motivatie laag is, kan een dagje in de kliniek staan mij er weer zo enorm aan herinneren waar ik dit allemaal voor doe.

Over een paar uurtjes heb ik mijn NZA tentamen. Ik heb de werkcolleges van dit vak niet gevolgd (toen lag ik 12 uur per dag te slapen, hing ik nog eens een paar uur boven de WC en was ik de overige uren bezig met beslissen wel/niet ouder te worden) en dus heb ik het gevoel dat ik heel veel mis. Ik heb teruggekeken in de werkcolleges en volgens mij valt het wel mee. Maar echt lekker zal het niet voelen. Deze week heb ik nog aardig mijn best gedaan om de opgedane achterstand in te halen en ik ben blij dat ik vanavond aan een volgend vak kan beginnen.

Nieren en urinewegen wordt het vak van de aankomende vijf weken. Daarnaast moet ik mijn stofwisseling en endocrinologie nog inhalen (tentamen valt een paar dagen na mijn NU tentamen) en heb ik twee tentamens van lijnvakken in deze periode. Dit wordt denk ik de drukste en zwaarste periode van het jaar voor mij. Dus ik heb met mezelf afgesproken dat ik nu gewoon echt even keihard moet werken. Het zijn maar vijf weken. Daarna heb ik vijf hele dagen vakantie en volgt er een veel relaxter rooster.

Zo nu ga ik weer braaf leren.