meisje, zwart als de nacht (gedicht)
Zittend in de nacht,
wegkwijnend op dat bankje,
niemand die haar ziet.
In het zwart is ze gehuld,
met tranen in haar ogen,
blinkend als de sterren hoog vanboven.
Tranen in haar hart,
rood bloed van liefdesverdriet,
niemand die het zien kan.
Nadenkend over het verleden,
al het leed, al de pijn,
en niemand die begrijpen kan.
Heel alleen op de wereld,
enkel het duister aan haar zijde,
de stille nacht vredig om haar heen.
Dromend op een echt leven,
zonder verdriet, zonder die leed.
Iemand in haar hart,
die de eeuwig durende pijn verzacht.
Iemand net als zij,
speciaal en apart,
die haar begrijpen kan,
waarmee ze de toekomst kan delen,
het verleden kan vergeten,
en eindelijk werkelijk leven.
sweetgirly, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende