Memoires
En de zon breekt zachtjes door in mijn vergeelde fotoboek-herinneringen, die over vandaag noch gisteren, maar over ooit, en soms lijken te gaan.
Een beeld van oude tankstations en eindeloze maïsvelden, ergens in Frankrijk wellicht? Er waren daar ook glooiende heuvels en vervallen boerderijen, maar niets rest daarvan, behalve wat vormeloze plaatjes en het gevoel van een verloren verleden dat niet het mijne is. Omdat de ik van toen niet langer mij is. Herinneringen worden memoires, en raken onbereikbaar naar gelang de tijd vordert.
Of een van die momenten in Oslo. Een middag of een warme avond, de lucht vervult van jouw elektrisch geladen aanraking; ongrijpbaar sensueel, maar zonder enige afsluiting. Alsof wij voor altijd een open boek zouden blijven. Ik sprak je laatst, en ik kon de woorden even makkelijk vinden als toen, maar ze zeiden niet langer iets, niet tot mij. Hun betekenis was met de tijd veranderd en verloren gegaan. Ik ben ik niet meer, en ik weet het al te lang.
Misschien kwam het besef toen ik haar opnieuw ontmoette. Mijn zoetste zomerherinnering. Haar gezicht was wat opgeklaard, haar lach vrolijker dan toen wij elkaar beminden, maar verder was zij nog immer de zij uit mijn dromen. Zij herkende mij echter niet langer. Ze zag wel dat ik het was, maar ik was een vreemde geworden voor haar lippen en voor haar ogen.
De foto's van toen tonen nog steeds mijn gezicht, maar de jongen ken ik niet langer. Ergens ben ik veranderd. In een van die lange zomerdagen in Duitsland of Tsjechië heb ik mijzelf achtergelaten, en nooit meer omgekeken. Ook toen al schreef ik zinnen als: en al dat sterft verdwijnt, en niets blijft over om herinnert te worden. Maar nu pas lijken die zinnen tot wasdom gekomen.
Nu ik langzaam verdwijn, en onvermijdelijk vergeten word.
Een beeld van oude tankstations en eindeloze maïsvelden, ergens in Frankrijk wellicht? Er waren daar ook glooiende heuvels en vervallen boerderijen, maar niets rest daarvan, behalve wat vormeloze plaatjes en het gevoel van een verloren verleden dat niet het mijne is. Omdat de ik van toen niet langer mij is. Herinneringen worden memoires, en raken onbereikbaar naar gelang de tijd vordert.
Of een van die momenten in Oslo. Een middag of een warme avond, de lucht vervult van jouw elektrisch geladen aanraking; ongrijpbaar sensueel, maar zonder enige afsluiting. Alsof wij voor altijd een open boek zouden blijven. Ik sprak je laatst, en ik kon de woorden even makkelijk vinden als toen, maar ze zeiden niet langer iets, niet tot mij. Hun betekenis was met de tijd veranderd en verloren gegaan. Ik ben ik niet meer, en ik weet het al te lang.
Misschien kwam het besef toen ik haar opnieuw ontmoette. Mijn zoetste zomerherinnering. Haar gezicht was wat opgeklaard, haar lach vrolijker dan toen wij elkaar beminden, maar verder was zij nog immer de zij uit mijn dromen. Zij herkende mij echter niet langer. Ze zag wel dat ik het was, maar ik was een vreemde geworden voor haar lippen en voor haar ogen.
De foto's van toen tonen nog steeds mijn gezicht, maar de jongen ken ik niet langer. Ergens ben ik veranderd. In een van die lange zomerdagen in Duitsland of Tsjechië heb ik mijzelf achtergelaten, en nooit meer omgekeken. Ook toen al schreef ik zinnen als: en al dat sterft verdwijnt, en niets blijft over om herinnert te worden. Maar nu pas lijken die zinnen tot wasdom gekomen.
Nu ik langzaam verdwijn, en onvermijdelijk vergeten word.
17 apr 2009 - bewerkt op 09 dec 2009
- meld ongepast verhaal
-
here (opgeheven op 25-5-2011)
vrijdag 17 april 2009 19:36
Eerlijk gezegd ben ik blij eens wat non-fictiefs te lezen. En mijn woorden zullen net zo min iets zeggen als dat die van jou iets tegen haar zeiden. Niets is erger dan de tijd. Weinig lijkt beter dan het verleden. Leven is veranderen. Alles verandert, elke dag, ook jij. En hoe naar het ook is, mensen zullen je vergeten, alsof zij je nooit gekend hebben. Niet omdat ze je niet meer willen kennen, nee, omdat dingen vervagen als het vergelen van foto's in fotoboeken.
(En hoe moeilijk het ook is) Wees niet wie je dacht te zijn. Wees wie je wilt zijn.
En veel liefs. -
Kaaskind
vrijdag 17 april 2009 20:08
3 -
Wolfe Tone
vrijdag 17 april 2009 22:37
Lieve Here, het meeste wat ik schrijf is mooipraterij, maar dat betekent niet dat het fictief is.. Het enige verschil is dat dit niet in gedicht vorm is
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2022 Hoofdstuk 1 ( 1 )
- O 11 jul 2022 Ik mis niet jou ( 4 )
- O 15 apr 2022 Stap op
- O 30 mrt 2022 Het wordt weer een omfloerste zomer ( 1 )
- O 02 feb 2022 Weet je wat het is?
- O 02 feb 2022 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen ( 2 )
- O 02 feb 2022 Grijze luchten ( 1 )
- O 26 jun 2019 Stervende rozen ( 5 )
- O 26 jun 2019 Zomerdromen ( 1 )
- O 07 okt 2017 Morgen beter
- O 17 mrt 2017 Zoals het is ( 3 )
- O 24 feb 2017 Eden
- O 24 feb 2017 Gehuil
- O 24 feb 2017 Brief
- O 21 feb 2017 Sneeuwland