met alle invloeden

de dag van vandaag is gevuld met vele invloeden en impressies, en het lijkt dat geen impressie sterker is dan de ander, vele mensen lijken niet gegrepen door dat wat ze zien en ervaren, het gaat aan hen voorbij als of het maar een dag is als alle andere, en halen er weinig uit.

misschien ben ik net zo ?
ik kan geen inspiratie meer vinden om me te geven voor wat je nog heb in de wereld wat echt is
want wat is nog echt ?

mijn inspiratie vroeger hoe fout het ook lijkt te zijn, was en is oorlog, nog steeds is oorlog hoe gruwelijk ook naast liefde en muziek mijn inspiratie.

oorlog domineerde mijn jeugd,
geweld en TV was een woord een ding, geindoctrineerd met beelden van goed en slecht wordt je net als ik de wereld in getrapt.
van afghanistan naar iran irak naar panama en waco irak en oklahoma om weer irak en afghanistan en weer irak te zien.
mijn leven gedoken in boeken over wo2 en vietnam cuba en de achtertuin.
van soviet tot de amerikaanse unie van verenigde staten.
van het groot brittanie naar de nederlanden en koloniale dagen
van feodaal japan en keizerrijk china.
vele dingen gelezen en gezien begrepen en verkeerd opgevat.

maar uit eindelijk numb geslagen door het geweld
een scheiding thuis en verhuizen verloren vriendschappen en ruzies,
liefdes onbeantwoord en bedrogen verlaten
oorlog is het thema van mijn leven.

liever had ik vrede ?
maar wat is vrede wanneer je geen oorlog kent ?
een drog reden voor egoisme en egocentrisch gedrag dat zich ongeinterreseert bedient van gemakken die duur betaald worden met bloed en levens in verweg gelegen oorden.

met alle invloeden in mijn zoektocht naar vrede en rust in het boedhisme het christendom jodendom en islaam hinduisme en atheisme geen van alle leek een plek voor mij.
en nog is er geen plek in die blinde idioterie die de realiteit schuwt en met goden schermen die ze nooit gevoeld hebben.

in mijn leven heb ik me afgekeerd van ouders en familie,
dood in mijn hoofd, zodat hun verlies mij niet zal raken, dood zijn ze al.
dat veranderde met de realisatie en geboorte van mijn eerste nichtje, doch misschien was het eerder,
bij de abortus van mijn kleine die was ontstaan uit de liefde tussen mij en flo.
de realisatie van het leven opdat ik geconfronteerd werd met geboorte en weder geboorte.

mensen zeggen wel eens dat ik niet zo zwaar moet doen, en ik denk dan altijd,
makkelijk praten wanneer je de schade ontkent van je blinde geloof en zijn.
dood gevoel door invloeden die je niet wil zien omdat je dan moet gaan realiseren.
zelf realisatie zoals in de piramide van maslov, onbereikbaar omdat men niet mag realiseren dat het fout is in de wereld !
maslov en zijn piramide niets meer dan een gereedschap dat door de "verlichtte" europeaan gemaakt is en gebruikt wordt om de bevolking stil te houden met het kado van consumisme.
een communisme met een ego.
waar het individu denkt individu te zijn maar niet meer is dan een consument zonder eigen mening,
want iedereen wil die I POOT ! terwijl het een lelijk ding is met vele gebreken.
en ga niet zeggen dat het mooi is, mooi is tegenwoordig dat wat je vaak ziet,
mooi is bepaald door media en die wordt weer gecontroleerd door de "verlichtte" europeaan.

verlichting is ook zo'n geschieds vervalsing in europa, eigelijk is het de viering van robbespierre en machiavelli.
geen van beide kan je verlicht noemen, maar hun theorieen worden wel gebruikt in de macht.
geen verlichting hier mits je kunstlicht echt licht wil noemen.

misschien is het eerder de oplichting van het volk dat men het zou moeten noemen, want dat is precies wat er gebeurt, en wie enig kennis heeft weet dat bedrog een kern van oorlog bevat, want iedere oorlog begint met bedrog.

in die is het duidelijk dat men nooit vrede heeft gekend en gehad.
het is een vals idee dat opgelegd wordt door de overheden, en de mensen zelf die angstig zijn zich zelf te realiseren.
en op dat punt kom ik tot de realisatie dat de enige ware weg uit de praktijk de weg van de krijger is.
bushido,
want slechts de mens heeft nooit vrede gekend dus oorlog en van uit oorlog zou men het gezichtspunt moeten nemen.
er is maar een leer die dat doet en dat is de leer van de krijgskunst.
maar wie zal die leer eren ?
bang omdat het taboe is, maar zelf onachtzaam zijn en consumeren over de ruggen van vele anderen die je nooit zal leren kennen wanneer je je ogen gesloten houdt met je nieuwe DCbril en WCbril.

als ik een iemand gered zou hebben of kan redden in dit leven door de ogen te openen dan zou ik kunnen rusten.
maar zekerheid is er slechts in de dood,
en die moet jammerlijk nog even wachten want je kan pas sterven wanneer je je taak volbracht heb,
of misserabel gefaald heb.

en als ik mezelf nu bekijk dan denk ik dat ik faal, en meer en meer faal.
nooit kan ik de ogen van een ander openen omdat zij dat zelf doen.
en zo kan ik slechts falen en me neerleggen bij die onmogelijkheid,
geef mij maar oorlog, beter dan de schijn van vrede zoals we die kennen,
want die gaat ten koste van de levens die we ontkennen en niet respecteren.

t liefst zou ik liefhebben
maar ik schuw mij omdat ik niet lief ben.
ik ben realist en dat is koud en hard.
ik ben een dromer, maar wel van realiteit.
en kan moeilijk met de zombies leven die verkrampt hun ego vasthouden en beschermen
want zij zijn slechts dood in mijn hoofd en opstaan doen ze niet.
gedachteloos consumeren en denken te leven, waar het leven werkelijk betekent
strijden met de dood, vechten voor dat wat het leven mooi maakt.

mijn strijd is met de pen en keyboard, tot het moment dat ik vrij ben
en werkelijk met god in de hand de wereld door kan trekken met mijn vriend aan mijn zijde
opdat hij mijn tijd bijhoudt en me niet zal verlaten.
wie oh wie kan dit ontkrachten ?

de boeken van oud zijn huichelaarij
ze vertellen van dingen die niemand ooit heeft mee gemaakt.
maar blind geloven doen ze opdat ze zich schamen te realiseren.