Mijn 2015

1 januari 2015.
Feest gehad. Op dat moment was ik even gelukkig, de middag dat ik wakker werd had ik echter al weer ruzie met mijn vriend (nu ex).

Februari 2015
Praatte ik het uit met mijn moeder en haar 'man' (toen nog vriend) ik had kerst 2014 niet thuis gevierd door de 'ruzie'. Ik was september 2014 verhuist (op mezelf) mede door de ruzies thuis. Ik was erg kwaad.

April 2015
Sloot ik een 'jaar' therapie af. Geen intensieve therapie, 1x in de week groep en 1x in de week individuele gesprekken maar het was voor mij wel een houvast. Ik wist niet of ik echt klaar was, maar blijkbaar vonden ze mij wel 'klaar' genoeg. Ik stopte ook met medicatie, seroquel. Ik werd er te moe van.

Mei 2015. Mijn relatie van 2 jaar ging stuk. Mijn eerste echte (lange) relatie. Ik was er kapot van, ookal was het wel een beetje mijn keuze ik was zo verdrietig, ontroostbaar. Ik zag alleen nog maar zwart. Oxazepam werd mijn beste vriend voor een paar weken lang slikte ik die pillen om mijn 'onrust' te onderdrukken. Ik kon niet meer slapen.

Mei 2015 Een week nadat het 'uit' ging tussen mijn en ex en mij. De eerste bruiloft waar ik ooit ben geweest was de bruiloft van mijn eigen moeder. Het was een bitterzoete dag. Natuurlijk was ik blij voor mijn moeder, en ik voelde me ook zeker 'thuis' op de bruiloft, de mooiste dag van haar leven. Ik huilde zo hard, ik was compleet de weg kwijt (nog steeds van verdriet) mijn ex en ik hadden elkaar 2 maanden later ontmoet dan mijn moeder en haar vriend. Ik zou met hem op de bruiloft zijn. Maar het was allemaal kapot en kon ook gewoon niet meer.

Juni 2015
Open dag nieuwe opleiding, ook een studiekeuze dag. Ik weet nog hoe bang ik was toen ik begon, was dit wel de juiste keuze. Ik zat zo slecht in mijn vel en twijfelde over alles. Hoe moest ik mijn leven 'overnieuw' beginnen.

Juni 2015
Mijn huisgenoot ging voor drie maanden naar Amerika. Ik zou drie maanden alleen zijn. Drie maanden dat mijn ex en ik zouden gaan 'proef' samenwonen. Erg confronterend. Alleen in een andere stad, alleen in 'huis'. Ons huis was voor mijn gevoel eerst meer een soort van niet echt. Ik zou er gaan wonen maar in het begin wou ik alleen maar terug naar Amsterdam. Waar mijn vriend woonde. Ik dacht dat het een afstand tussen ons zou drijven. Ik dacht, ik kan altijd weer terug 'ik woon er maar voor even' tot ik zou gaan samenwonen met hem. Maar deze zomer werd ik gedwongen om alleen te zijn. Iets waar ik altijd heel bang voor was. Soms sprak ik een paar dagen bijna niemand (alleen ouders aan de telefoon of een appje). Misschien voor andere mensen heel normaal, maar voor mij niet. Ik heb veel nagedacht, ik ben veel verdrietig geweest maar ik ben ook volwassen geworden (of ik ben er mee bezig om het te worden). Ik heb alle moed verzameld om in September weer 'overnieuw' te beginnen en geprobeerd weer rust in mezelf, met mij zelf zonder 'hem' te vinden.

September 2015
Start van een nieuwe studie

Nu. December 2015
De laatste paar maanden zijn voorbij gevlogen (zo druk met mijn studie).De band tussen mij en mijn ouders is zeker hechter geworden, de band tussen mij en mijn vriendinnen ook. Mijn beste vriendin is er altijd voor me geweest en daar ben ik haar echt heel dankbaar voor. Ik vind het nog steeds niet echt leuk om 'alleen' te zijn, maar ik zie nu echt wel in dat het niet meer ging tussen mij en mijn ex. Mijn ex is weer opgenomen. Het was een ongezonde relatie, misschien maakte hij mij op sommige momenten wel gelukkig maar wat voor soort geluk dat dan was weet ik niet. Ik wou gewoon niet alleen zijn en ik hoopte altijd dat hij wel zou veranderen. Ik ken mijn grenzen veel beter en ik probeer meer aan mezelf te denken. Mijn eigen leven te leiden en niet te leven voor andere.
Op dit moment volg ik geen therapie meer. Ik worstel nog steeds wel met depressieve gevoelens, april was zeker een dieptepunt. Maar ik heb gezien hoe 'sterk' ik was/ben. Ik ben de zomer door gekomen, ik ben de afgelopen maanden doorgekomen. En al met al valt het best mee als ik nu de eindstand opmaakt. De handvaten die ik in therapie heb gekregen probeer ik nog steeds te gebruiken. Ik probeer balans te vinden (zoals de meeste waarschijnlijk) en natuurlijk is en blijf dit moeilijk (genoeg om nog aan te werken). Maar steeds vaker durf ik te hopen, veder te kijken dan een dag, een week .. ik zet stappen de goede richting op. Dit jaar hoop ik persoonlijk nog meer te groeien. Een nieuwe liefde? Ik weet het niet. Het is niet waar ik op dit moment echt op zit te wachten. Ik vond het altijd maar een cliché 'je moet eerst gelukkig zijn met jezelf'. Maar ik denk dat het wel echt waar is. Ik denk dat ik echt eerst mezelf moet accepteren, al is het alleen al omdat ik anders ook gewoon verkeerde mensen aantrekt vanuit mijn eigen onverwerkte/geen zelfvertrouwen behoeftes. Ik hoop dat ik mijn studie dit jaar succesvol kan 'vervolgen'. Ik vind het een zware studie, maar heel leuk en het geef mij moed en hoop voor de toekomst. En ja natuurlijk ook wel stress en ellende wanneer iets mij niet lukt (of ik denk dat het te zwaar is). Maar uiteindelijk is het hopelijk allemaal waard. Ik ben elke dag 'bang' dat het mij toch niet lukt, dat ik faal. Maar ik probeer de angst weg te zetten, en maar gewoon opgave voor opgave zo goed mogelijk te voltooien (zonder mezelf uit het oog te verliezen). En eerlijk is eerlijk ... goede voornemens, 10 kilo zou er best van af mogen maar ik weet nu (na jaren!!!!) dat dit niet zo werkt. Maar goed, gezond eten en sparen zijn wel dingetjes waar ik echt aan wil gaan werken dit jaar. Babysteps.

Ik ben benieuwd wat dit jaar gaat brengen! 2016 here i come.