Mijn lief knal me neer het doet pijn

Fuck. Ik wil knuffelen. Waarom wil niemand mij knuffelen? Ik ben zo lief en schattig en een beetje mooi. Ik zou zo graag met mezelf willen knuffelen als ik iemand anders was. Ik zou verliefd worden op mezelf. Misschien klinkt dat.. egoïstisch? Maar ik kan er niks aan doen dat ik van mezelf hou. Ik ben de enige die mij ziet zoals ik gezien wil worden. Misschien zag hij mij zo ook.. Ik huil ik huil ik huil ik huil ik huil ik huil en het houdt nooit op en het stopt niet. Het zal nooit stoppen. Ik verlang naar geluk en dat geluk had ik gevonden maar het was nep. Hij was nep. Alles was NEP. Door hem voelde ik me zo goed. Hij wist dat. Ik was gelukkig, zo gelukkig. Waarom moest het zo eindigen.. Ik haat dit. Dit is het punt waarop ik hoopte nooit te komen. Het punt waarop ik in slaap wil vallen en nooit meer wakker wil worden. Of juist dat ik wakker wil worden en het een droom bleek te zijn. Er is niks meer van me over. Hij had mijn hart gestolen maar wilde het niet meer. In plaats van het terug te geven heeft ie het tegen de muur gesmeten en het met een mes in duizenden stukjes gesneden. Ik voel je aanwezigheid maar je bestaat niet? Mijn keel doet pijn. Mijn adem is onregelmatig en onbelangrijk zoals het leven. Mijn geblokkeerde tranen stromen door mijn hart en het doet PIJN. De pijn van jouw bloed, ons zweet en mijn tranen weegt meer dat het resultaat tot in het heden. Maar het is oké. Ik heb geen spijt. Nergens van. Ik zou alles zo weer opnieuw doen. Ik had geen moment van je willen missen. Het is vreemd, ik ben smoorverliefd geworden op je woorden, je stem, je jurk en een sigaret. Meer weet ik niet van je. Ik hoop dat je op een dag voor mijn deur staat en me neerschiet, zoals je had beloofd als je zoveel van me zou gaan houden. Niemand vond ons oké, maar niemand deed er iets aan. Behalve Jorik. Jorik heeft alles verpest. ALLES. Ik kon mijn lach amper inhouden toen ik hoorde dat hij zelfmoord had gepleegd. Met zijn "viool op polsen". Hij heeft me veel pijn gedaan. Hij heeft jou pijn gedaan. Jij hebt hem pijn gedaan. Jij hebt mij pijn gedaan. Ik heb jou pijn gedaan. En we hebben allemaal onszelf pijn gedaan. Toen je vroeg of ik een foto met bloed wilde sturen had ik je beter moeten begrijpen.. Mijn Viccie... Als ik een herkansing kreeg had ik je naam diep in mijn vlees gekerfd.