Mijn vader is nu voor een week weg naar Zuid-Afrika.
En weet je wat.
Ik mis hem, zijn aanwezigheid gewoon.
's Ochtends als iedereen (zusje + moeder) nog liggen te slapen is hij allang op als ik aan de tafel aanschuif met ontbijt. Ik een deel van de krant, hij een deel, niet veel zeggen, gewoon rustig. Natuurlijk.
Thee is al gezet, gordijnen zijn al open en hij is meestal al uren op, Vraagt of ik goed geslapen heb en dat is het. Soms kletsen we wat, maar ook niet altijd.
Nu kom ik 's ochtends boven en slaapt het hele huis nog. Gordijnen dicht, lichten overal uit, nog geen thee gezet. Krant ligt nog op de mat, vaatwasser is nog niet uitgeruimd.
Jammer toch.
Ik kook nu, aangezien mijn vader normaal kookt. Maar dat is ook minder leuk, koken voor mijn moeder en zusje zonder hem. Mijn zusje eet overal weinig van en vind niks lekker, mijn moeder is altijd over enthousiast, lekker boeiend.
Hij houdt net zoveel van eten/koken als ik, of eigenlijk omgekeerd, ik hou net zoveel van eten en koken als hij.
Lekker er in de keuken bij komen staan als hij bezig is, beetje kijken, wat leren. Overigens is dat leren ondertussen minder geworden, ik bemoei me overal tegenaan
.
Ja, mijn papa en ik kunnen het wel vinden.