kinderen, ik ben er altijd al dol op geweest
schattige oppaskindjes, ik kon mijn ogen er niet vanaf houden
* wat een snoejes, wat een schatjes* *aaaachgut kijk nou*
En ik roep ook al vanaf dat ik 4 ben dat mijn beroep later mamma zijn zal worden. Bergen poppen en kleertjes, kinderwagens, de hele rimram.
En nog steeds wil ik graag kinderen, niet nu, maar later.
Ik denk er wel een over na, fantaseren hoe ze eruit zouden zien. Hoe ze zijn, wat ze zullen doen enz.
Zullen ze van die mooie ogen hebben? Van die zachte haartjes. Mooie koppies. Natuurlijk! daar twijfel ik niet aan.
Hoe zal mijn gezin eruit zien? hoeveel kinderen wil ik? Zal ik mss ook een kindje adopteren.
Mijn fantasieAan de ontbeit tafel zitten 4 kinderen, en vader en moeder. Twee blanke kinderen en twee gekleurde. Een open, licht en ruim huis.
" Zinzi kan jij mij even de pindakaas aangeven?" Vraagt colin, aan zijn tweeling zus (de enige jongen)
"...IK had hem eerst mamma!" Jengeld Isiz
" nouhouu, ik wou die laatste lekkere boterham, pappa?" roept Zoë
"Oke oke jij mag heb"moppeld colin
"Phoebe! ik zei dat ik de pindakaas wou en geen vlekken maken in dat boek...mooi is het hè
"
Colin en Zinzi, een tweeëige tweeling van 8. Als twee handen op één buik. Beide groene ogen en een dikke bos donker haar.
Isiz en Zoë, afkomstig uit africa. Twee zwarte hoofdjes, met schattige krulletjes. Ze zijn 6 en 4.
Colin als trotse en zorgzame oude broer. De drie meisjes naast veel gekibbel ook close.
Alle kinderen bespelen een instrument en spelen een sport. Lezen graag en zijn slim, gemotiveerd.
Allemaal mijn kinderen, en allemaal schatjes (natuurlijk).
Een gelukkig gezin, weinig zorgen, ik als goede moeder