Mijn verhaal | Deel 1

Hoi allemaal,

Bij deze mijn verhaal... Het is niet makkelijk voor mij om alles nog te herinneren (heb vroeger altijd geprobeerd alles te vergeten), maar ik zal mijn best doen... Aangezien ik geen idee meer heb wanneer alle problemen zijn begonnen, zal ik gewoon een willekeurige dag nemen : mijn verjaardag, waarop ik 6 werd.

Vrijdag 14 November 1997 (Groep 3)
Samen met mijn moeder liep ik naar school, ongeveer honderd meter. Daar aangekomen liet ze me achter, en toen ze de hoek om was kwamen er al een paar pestkoppen op me af. Ik probeerde me nog in een hoekje te verschuilen, maar het was al te laat. Een bloedneus, het viel nog mee vandaag, gelukkig maar, ik was namelijk jarig... 10 Seconden later ging de bel, en ik stond daar nog met een bloedneus, hoe zou ik dat moeten uitleggen... Gelukkig zag de leraar het niet, en ik had mijn bloedneus al snel weggewerkt. Nadat we het gezamenlijke gebed hadden gedaan (katholieke school, geloof ik) begon het gepest alweer. De leraar besloot dat de klas een verjaardagsliedje zou zingen voor mij, maar slechts 2 mensen zongen, dus de leraar besloot maar snel aan de les te beginnen. Rekenen, leuk was ik namelijk goed in, viel dus nog mee. Daarna taal, was veel minder, veel dingen wist ik niet enzo, en dan krijg je een beurt met een vraag en een antwoord die je niet weet, en dan lacht iedereen je weer uit. Na taal hadden we helaas alweer pauze van een kwartier, maar omdat het mijn verjaardag was kon ik gewoon "veilig" bij de leraar lopen, dus dat viel nog mee. De uren daarna waren ook nog niet zo erg, en om 12 uur was ik vrij, en mijn (trotse) moeder kwam me ophalen. Direct daarna ben ik naar de computer gerend, om weer spelletjes te gaan spelen. 's Avonds kwam mijn moeder me vertellen dat we gingen eten, dus ik zette de computer uit en we gingen eten, en daarna moest ik naar bed. De dag was voorbij.

Het weekend was ik erg blij, veel visite enzo, maar maandag begon alles weer, maar het was véél erger : een gebroken arm. Ik vertelde aan mijn moeder dat ik was gevallen, en ze geloofde het gewoon.

Degenen die dit lezen zijn de enigen die dit weten...

En dat is zo nog een aantal jaren doorgegaan

Ikke