Hier was ik dus de hele tijd al bang voor . Zo bang dat ik hem niet durfde te bellen...
Maar het feit dat hij ook niets van zich liet horen sterkte mij al in mijn overtuiging dat het heel erg mis was . En nu weet ik het dan zeker . Ik heb gehoord wat ik eigenlijk niet wilde horen .
Hij is ernstig ziek,heel ernstig . Zo ernstig dat hij waarschijnlijk nog maar 2 weken te leven heeft .
Ik weet niet wat ik doen moet....zou 'ie willen dat ik hem opzoek ? Of wil hij niet dat ik hem zo zie ...
''Je hebt al zoveel gezien,al zoveel meegemaakt,zei hij me laatst al.''
Ik denk dat hij niet zou willen dat ik bij hem kom . Maar ik kan hem toch niet zomaar laten gaan .
Hij moet weten dat ik aan hem denk,hoe dan ook ! Verdorie ik ben zo boos,boos op het leven....
Boos dat me weer zo'n kunstje word geflikt .
Hij is pas 63...en de enige echte vriend die ik ooit heb gehad .
En die ga ik binnenkort verliezen,dat weet ik nu.
Ik kon altijd met al mijn zorgen bij hem terecht .
Maar nu ik echte zorgen heb,kan dat niet meer.
Lieve vriend, ik hoop dat je weet dat ik aan je denk,altijd ...