Miracle Morning 1

Hoi allemaal.

Onverwachts, voor mij ook, ben ik weer begonnen met de Miracle Morning. Ik bedacht me gisteravond laat dat ik de afvalcontainer nog aan de straat moest zetten, maar had geen zin meer om naar buiten te gaan.
En dus besloot ik mijn wekker extra vroeg te zetten: om 6 uur. De reden? Afval wordt hier altijd erg vroeg opgehaald, en ik wilde niet naast het net vissen. Dacht ook: geeft me meteen een reden om vroeg op te staan.

Bij het wakker worden bedacht ik: het is wel héél vroeg, misschien toch maar weer Miracle Morning oppakken. Iets dat ik de laatste tijd al vaker zeg dat ik weer moet doen. Ik heb het namelijk erg zwaar met de Coronamaatregelen en de winter. Vorige week had ik een ultiem dieptepunt gehad en heb ik extreem veel lopen huilen, omdat schrijven in opdracht totaal niet wilde. Daarnaast voelde ik me opgesloten door de sneeuw in combinatie met alle maatregelen. En ik merkte dat ik terug begon te vallen in oude gewoontes, van de tijd dat ik een sociale fobie had en de deur niet uit durfde.

Het is allemaal niet gek. De winterperiode is geen goede periode voor me. En ik heb ruim anderhalf jaar me keihard uit de naad gewerkt voor een opdrachtgever, gecombineerd met veel heen en weer reizen en geregel. Ik was op, hoopte op een beetje rust nu de opdrachtgever wegviel (en ik nog wel wat anders had lopen), maar daar kwamen alweer nieuwe opdrachten binnen. Het is veel geweest, en persoonlijke rust was er nauwelijks.
Waar veel mensen tijdens het Coronajaar vooral meer zelfreflectie konden doen, was daar bij mij nauwelijks ruimte voor.

Ik begon vanochtend dus vroeg, niet zo vroeg als eerder met de Miracle Morning in de zomer, maar dat is oké. Miracle Morning gaat er vooral om: sta op eerder dan je normaal doet en doe dan dingen die goed zijn voor jou persoonlijk.
Toen ik wakker werd, heb ik eerst 10 minuten gelezen in een non-fictieboekje. Iets dat ik eerder ook al een paar keer probeerde, toen ik de Miracle Morning weer probeerde te starten, maar toen had ik niet de juiste boeken die me op dat moment wisten te motiveren. Deze deed dat wel. Daarna heb ik me aangekleed, Charlie aangelijnd en hebben we samen de container aan de straat gezet en ben ik meteen een grotere ronde gaan lopen.

Lopen met Charlie heb ik nauwelijks gedaan. Althans. Wel gelopen, maar niet wat verder, zoals nu. En het was heerlijk. Hoofd leeggemaakt. Omdat ik nu wat later dan normaal begon met mijn Miracle Morning, kwam ik onderweg wel een paar mensen tegen.

Nu ben ik dus dagboek aan het schrijven, en hierna wil ik een halfuur richten op het schrijven voor mijn blogsite. Ik wil die site héél graag laten groeien, maar neem de tijd er niet voor. Waar ik eerder koos voor schrijven aan een boek, denk ik dat het nu juist beter is om die blogsite op te pakken. Ik word daar oprecht heel blij van, maar raak gedemotiveerd omdat ik voor mijn gevoel te weinig doe. Boek schrijven komt ook wel weer, nu nog heel even niet. Langzaam opbouwen allemaal.
Eerder schreef ik 10 minuten aan mijn boek. Nu wil ik dus 30 minuten aan mijn blog schrijven. Ik moet wat meer research doen en kan minder makkelijk 'gewoon even beginnen' zoals met creatief schrijven. Betekent dat ik zo rond 8.00 uur klaar ben, en dan ga ik nog even ontbijten om me klaar te maken voor mijn werkdag.
En dan heb ik toch wel al veel bereikt, nog voordat ik ben begonnen met werken. En dat is de kracht van de Miracle Morning.

Ik wil deze Miracle Morning dus de komende tijd als volgt indelen:

- 6 uur opstaan
- 10 minuten non-fictie lezen
- Grotere ronde met Charlie lopen
- 10 minuten dagboek schrijven
- 30 minuten werken aan blog

Ik wil dit ook in de weekenden gaan doen, maar dan niet om 6 uur opstaan. Precieze tijd weet ik nog niet, maar weet wel dat ik dan ook wat te maken heb met mijn vriend, dus ik wil hem niet om 6 uur wakker maken met mijn doelstellingen.

Ik wil het 100 dagen doen. Een challenge dus van 100 dagen. Tijd om weer eens uitdagingen aan te gaan en mezelf weer wat meer 'mij' te laten voelen.