k moest dus met ons mam met haar mee naar kennissen met oud en nieuw.
en k wou naar me vriend. maar dat mocht niet omdat we te kort hebben..
we hebben vandaga precies 2 maanden.
mara ik vind dat dus kwats..
maar ze bleef maar nee zeggen. ik moest dus met haar mee
toen het 12 uur was.. barste de tranen uit..
niemand die me trooste, alleen mr mensen die mij gelukkig nieuwjaar wensen.
wat een leuk begin van een nieuw jaar.
ik had er al geen zin in, en toen moest k nog janke ook..
me moeder kwam me niet eens troosten..
om half 1 ging ik naar boven,, blijkbaar miste niemand mij dat ik weg was.
want niemand kwam naar boven.
die morgen daarop moeste we eten. en ze wouden mij amal wakker maken maar ik kwam niet naar beneden. zo heb k dus tot 2 uur smiddags door liggen slapen.
uiteindelijk gingen we naar huis. niks gegeten en weer gewoon een mislukt nieuw begin!
en nag zonder ons pap ook, het lukt me gewoon echt niet om hem te verwerken.
als ik aan hem denk krijg ik al tranen in me ogen