Misplaatst
Mijn gedachten hebben geen begin, dus ik begin maar in het midden.
Ik voel me gewoon zo misplaatst in de klas. Ik heb gewoon het gevoel dat mensen mij liever niet bij hun groepje willen hebben. Als ik dan iets zeg, is het van: "Gôh, interessant." Of "Ja, weet je, hou gewoon je bek." Dat is dan het meisjesgroepje in onze klas (alle meisjes, behalve de drie 'popies'
.
Ik zit nu dus tussen twee popies in en daar voel ik me ook een beetje het vijfde wiel aan de wagen. Zij kletsen over hun énorme vriendengroep en vinden het vervolgens wel handig dat ik daar zit, omdat ze dan Grieks kunnen overschrijven. Ik ben kwaad op mezelf dat ik ze dat laat doen, maar anders heb ik helemaal geen imago meer.
Ik denk dat niemand me bij zijn of haar groepje wil. Vorig jaar, aan het eind, toen hoorde ik van iemand met wie ik vaak in de bus zit: "Ja, zus en zo probeert jou nu zo erg te irriteren dat je het hele meisjesgroepje met rust laat." Ze willen me niet.
Het is niet dat niemand aardig tegen me doet, maar het zijn kleine dingetjes. Er zijn twee plaatsen over, eentje naast mij, eentje naast een ander meisje. Standaard wordt het andere meisje gekozen.
We moeten met geschiedenis opdrachten doen die je grotendeels thuis moet doen. Omdat er dus weer niemand naast mij kwam, zitten er twee jongens naast me met wie ik nooit zoveel optrek. Alle meisjes zitten aan de andere kant van de klas, dus die maken gezellig groepjes met elkaar. Raad eens wie de opdracht nu waarschijnlijk alleen moet doen.
We gaan een film kijken (geschiedenis). Alle meisjes achterin op vier of vijf tafels naast elkaar. Ik wil erbij komen. "Ja, sorry, vol is vol." Raad eens naast wie er een jongen komt zitten waartegen niemand (behalve ik) normaal doet. (Ik ben de enige in de klas die vindt dat iedereen gelijk is.)
Nou ja, dat was het zo'n beetje.
Ik voel me gewoon zo misplaatst in de klas. Ik heb gewoon het gevoel dat mensen mij liever niet bij hun groepje willen hebben. Als ik dan iets zeg, is het van: "Gôh, interessant." Of "Ja, weet je, hou gewoon je bek." Dat is dan het meisjesgroepje in onze klas (alle meisjes, behalve de drie 'popies'
.Ik zit nu dus tussen twee popies in en daar voel ik me ook een beetje het vijfde wiel aan de wagen. Zij kletsen over hun énorme vriendengroep en vinden het vervolgens wel handig dat ik daar zit, omdat ze dan Grieks kunnen overschrijven. Ik ben kwaad op mezelf dat ik ze dat laat doen, maar anders heb ik helemaal geen imago meer.
Ik denk dat niemand me bij zijn of haar groepje wil. Vorig jaar, aan het eind, toen hoorde ik van iemand met wie ik vaak in de bus zit: "Ja, zus en zo probeert jou nu zo erg te irriteren dat je het hele meisjesgroepje met rust laat." Ze willen me niet.
Het is niet dat niemand aardig tegen me doet, maar het zijn kleine dingetjes. Er zijn twee plaatsen over, eentje naast mij, eentje naast een ander meisje. Standaard wordt het andere meisje gekozen.
We moeten met geschiedenis opdrachten doen die je grotendeels thuis moet doen. Omdat er dus weer niemand naast mij kwam, zitten er twee jongens naast me met wie ik nooit zoveel optrek. Alle meisjes zitten aan de andere kant van de klas, dus die maken gezellig groepjes met elkaar. Raad eens wie de opdracht nu waarschijnlijk alleen moet doen.
We gaan een film kijken (geschiedenis). Alle meisjes achterin op vier of vijf tafels naast elkaar. Ik wil erbij komen. "Ja, sorry, vol is vol." Raad eens naast wie er een jongen komt zitten waartegen niemand (behalve ik) normaal doet. (Ik ben de enige in de klas die vindt dat iedereen gelijk is.)
Nou ja, dat was het zo'n beetje.
05 okt 2010
- meld ongepast verhaal
-
LotteElfje
woensdag 06 oktober 2010 15:16
Ik ken het.
En helaas, volgens mij is er weinig aan te doen.
Een troost, als ze ouder worden doen ze ook normaler.
En wat is er erg aan alleen zitten? -
*blue-sky*
donderdag 26 mei 2011 08:04
oei, dit klinkt heel bekend. Het was bij mij misschien een net even andere situatie. Mijn hele vriendengroep deed een ander profiel en werd in een andere klas geplaatst. Ik zat alleen in een klas waarin de groepjes allang gevormd waren. Ben zo vaak huilend van school gekomen, eerst uur moeten hardlopen daarna om weer te funtioneren, voelde me verdomd eenzaam in de klas. Maar nu zie ik ook voordelen: mijn studie ging ernom vooruit, ik bedoel, ik richtte me gewoon op de lessen, niet meer op de anderen.. Liet ze maar gewoon. Dan ging de tijd ook sneller voorbij. Moet wel zeggen dat het een behoorlijke deuk is geweest voor mijn zelfvertrouwen enzo.. Maar ik geloof wel dat dat ook een deel in je eigen hand ligt.. Als het kan: switchen van klas en anders: Be yourself
-
*blue-sky*
donderdag 26 mei 2011 08:05
haha.. en ik zie nu dat ik reageerde op een heeel oud verhaal xD
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 aug 2010 Music ( 1 )
- O 29 aug 2010 So much anger
- O 28 aug 2010 Nog een keer? ( 3 )
- O 28 aug 2010 Hmmz? ( 5 )
- O 28 aug 2010 Gewoon wat gedachten
- O 19 aug 2010 Scheitziek. ( 9 )
- O 19 aug 2010 Nee. ( 1 )
- O 19 aug 2010 Vrienden, jazeker
- O 19 aug 2010 Kutdag
- O 13 aug 2010 Klein rotjoch
- O 27 jun 2010 Het werkt even niet
- O 27 jun 2010 Terug van weg geweest
- O 14 jun 2010 Auw. Lul. ( 3 )
- O 12 jun 2010 Eigenlijk voelt het wel positief
- O 11 jun 2010 Een eigen mening