Moe....

Ben moe... Geestelijk en lichamelijk.
Te veel aan mijn hoofd.
De kinderen, wat doe ik fout??? Wat moet ik anders doen??

Ok, na 4 jaar weer moeder zijn is niet makkelijk. Voor niemand niet...
Maar het valt me zwaar, heel erg zwaar. Mijn oudste stuiterd de hele dag door. Vooral s'morgens is hij niet te handhaven. Om 6 uur wakker, en natuurlijk moet het hele huis ook wakker worden.

Mijn dochter die zich steeds meer terug trekt in haar eigen wereldje.
Die spelletjes speelt met haarzelf en de barbie.(dialogen voert ze)

Nee, het valt me zwaar.... maar ik wil niet opgeven. Ik kan niet opgeven. Ben moeder en wil het goed doen. Maar door weer andere omstandigheden lukt me dat niet en dat weet ik donders goed.

Twijfels.. moet ik verder gaan met mijn lieffie of moet ik ermee stoppen?
Stoppen betekend veel meer rust voor mij. Ik heb geen rust. Ik heb geen minuut tijd voor mezelf.
Overdag hoor ik alleen maar mama, mama, mama.... s'avonds hoor ik alleen maar Ess... Ess.... GEK wordt ik ervan.
Vanavond slaap ik alleen. En eerlijk gezegd ben ik daar blij om. Even tijd voor mezelf.

Geloof ook zeker niet dat ik al toe ben aan een nieuwe relatie. Ik wil mijn eigen leven leiden zonder dat iemand mij verteld wat ik wel en niet moet doen, en dat gebeurd nu wel.
Nee, dit is niet goed voor mij. Teveel dingen aan me hoofd, te veel zorgen.

Mijn gezondheid ( Geestelijk zit ik aan mijn top, kan er niks bij hebben, lichamelijk werkt mijn schildklier niet meer en vergeet ik mijn medicijnen)
Mijn financieen (door de scheiding moet er zo ontzettend veel gebeuren. En natuurlijk gaat dat niet zonder slag of stoot)
Mijn kinderen (Mijn oudste zoon heeft ADHD en dat gaat op dit moment gewoon niet goed. Mijn dochter heeft een vorm van PDD-NOS en keert zich in haar eigen wereld. Mijn jongste zoon woont bij mijn ex-man en mijn ex-man woont naast mij, met de buurvrouw...)
Mijn leven (Ik wil niet meer.... weet niet hoe lang ik het allemaal nog trek. Ik moet voor mezelf gaan kiezen maar dan moet ik weer mensen kwetsen en dat kan ik weer niet. TIs voor de kids, maar eentje ben ik al kwijt.....en dat met maar een muur tussen ons. Hij was hier vandaag nog even. Ik heb zoveel verdriet... hij zag het maar zei niks en gaf me een knuffel)

Nee, heb het wel gehad. Alleen.. als ik er niet meer ben, wat gaat er dan met de kinderen gebeuren?? Hun vader kan niet voor ze zorgen, mijn moeder kan dat niet meer... En alleen daarvoor ben ik nog hier. Om deze missie af te sluiten. Zorgen dat mijn kids een goede toekomst tegemoet gaan. Maar hoe kan dat nou weer in deze wereld....???? Nog een reden om de moed op te geven.

Ik ben moe.... levensmoe... doe alles op de automatische piloot maar geniet nergens meer van. Ehhh. niet helemaal waar. Ik geniet als ik alleen ben met de kids.... en dat zegt dan toch eigenlijk al genoeg???

Ik voel spanning als mijn lieffie hier is.... en dat kan ik niet aan. Wat gaat hij doen?? Hoe sterk is de behoefte aan drank???
Misschien hoop ik wel dat hij hier weer dronken komt. Dan heb ik een makkelijke reden om er mee te kappen... maar dat is mijn eer ook te na. Als ik een keuze maak dan maak ik die ook zelf en laat dat niet van een ander afhangen.

Ik voel me niet zo sterk meer als 2 maanden geleden. Ben heel bang dat ik weer langzaam aan het afzakken ben. Dat ik de berg weer afdaal.
Echt gelukkig worden heb ik al op gegeven.

Maar ik zou zo graag die arm om me heen hebben. Vanmiddag ook.... dan ben ik zo verdrietig en voel ik me zo alleen terwijl mijn lieffie er is... Maar op de een of andere manier kan ik niet bij hem terecht. Vanmorgen lagen we in bed en voelde ik me al niet echt goed. Mag ik ff tegen je aan liggen vraag ik.... je ligt toch bij me krijg ik als antwoord.... Dat doet zeer..!!
Ok, kreeg een dikke knuff van mijn zoon en dochter.... en dat maakte me nog verdrietiger......

~~~~Luctor Et Emergo~~~~

xx
Esmie