Moed
Ze kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik kan niet wegkijken. Ik ben gevangen in haar blik, diep vanbinnen weet ik goed dat zij weet dat het niet goed met mij gaat. Emoties, woede, angst, pijn en verdriet kan ze lezen in mijn ogen. Toch ziet ze de kuiltjes in mijn wangen staan als ik lach.
Iedereen denkt dat het na al die tijd weer goed met mij gaat, maar wat ze niet weten is wat ik doe als ik alleen thuis ben. Als ik thuis kom verdwijnt mijn neppe lach en maakt plaats voor mijn echt zelf, die niemand behalve ik zelf ken. Ik wil dan wegkruipen in een hoekje, met dekens om me heen. Verdwijnen uit de wereld, gewoon rust kunnen beleven.
Als ik in de spiegel kijk, breek ik, vanbinnen ga ik kapot, tranen rollen zo naar beneden. Een tikkeltje pijn, schaamte en angst. Dat gevoel dat je liever dood wilt zijn, en dat er toch niemand iets om je geeft. Maar niemand die iets merkt. Een echte rede om te leven, ik zoek maar ik kan het niet vinden.
Elke dag herhaalt dit, tranen houden zich verborgen achter de neppe glimlach. Ik kijk opzij, ik kijk omhoog, ik kijk terug naar het verleden, en hoop op de toekomst. Niemand weet hoe ik me voel, niemand die me nog begrijpt. Ik heb echt geen idee meer wat ik wil. Maar ik hou me sterk, iets in me verteld dat ik moet wachten, het heeft tijd nodig. Ooit zal er iemand zijn die mij van woord tot woord begrijpt.
Het leven kan zwaar zijn, er zullen veel momenten zijn wanneer je geen licht meer ziet aan het einde van de donkere tunnel. Maar het is er wel. Hoe zwaar het ook is, geef jezelf nooit op, geef jouw leven nooit op.
Iedereen denkt dat het na al die tijd weer goed met mij gaat, maar wat ze niet weten is wat ik doe als ik alleen thuis ben. Als ik thuis kom verdwijnt mijn neppe lach en maakt plaats voor mijn echt zelf, die niemand behalve ik zelf ken. Ik wil dan wegkruipen in een hoekje, met dekens om me heen. Verdwijnen uit de wereld, gewoon rust kunnen beleven.
Als ik in de spiegel kijk, breek ik, vanbinnen ga ik kapot, tranen rollen zo naar beneden. Een tikkeltje pijn, schaamte en angst. Dat gevoel dat je liever dood wilt zijn, en dat er toch niemand iets om je geeft. Maar niemand die iets merkt. Een echte rede om te leven, ik zoek maar ik kan het niet vinden.
Elke dag herhaalt dit, tranen houden zich verborgen achter de neppe glimlach. Ik kijk opzij, ik kijk omhoog, ik kijk terug naar het verleden, en hoop op de toekomst. Niemand weet hoe ik me voel, niemand die me nog begrijpt. Ik heb echt geen idee meer wat ik wil. Maar ik hou me sterk, iets in me verteld dat ik moet wachten, het heeft tijd nodig. Ooit zal er iemand zijn die mij van woord tot woord begrijpt.
Het leven kan zwaar zijn, er zullen veel momenten zijn wanneer je geen licht meer ziet aan het einde van de donkere tunnel. Maar het is er wel. Hoe zwaar het ook is, geef jezelf nooit op, geef jouw leven nooit op.
03 apr 2015 - bewerkt op 03 apr 2015
- meld ongepast verhaal
-
Princessa (opgeheven op 30-05-2022)
vrijdag 03 april 2015 16:06
je kan me altijd een pb sturen als je wilt praten xx
-
Hatsjepsoet (opgeheven op 10-6-2015)
vrijdag 03 april 2015 18:57
Sterkte. Blijf geloven dat het goed komt.
-
DarkAngel9 (opgeheven op 11-5-2018)
vrijdag 03 april 2015 20:29
Komt goed -
Felynxx
vrijdag 03 april 2015 20:57
Ik hoop het
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 31 okt 2015 He's going to know... ( 7 )
- O 23 okt 2015 Een kille stilte ( 3 )
- O 17 okt 2015 Films ( 7 )
- O 16 okt 2015 Is there any way?
- O 14 okt 2015 A kiss hidden from the world
- O 09 okt 2015 Just A Kiss
- O 06 okt 2015 Ik mis ( 2 )
- O 03 sep 2015 Duistere spijt
- O 10 aug 2015 Gevoelens
- O 03 aug 2015 Sleutel naar Geluk ( 2 )
- O 01 aug 2015 The girl I am, isn't me ( 3 )
- O 10 jul 2015 2 vwo ( 1 )
- O 06 jul 2015 Alles in één..
- O 27 jun 2015 la ragazza rotta ( 2 )
- O 18 jun 2015 Hij ( 4 )