monday, sweet sweet monday...

Wat was het toch weer een geweldige ochtend. Ik verliet met goede moed mijn warme bedje en drukte met mijn grote teen de radio aan. Want ja,. zo begin ik mijn ochtend het liefst. Radio aan... alles relax en easy voorbereiden op de drukke schooldag die ik zou hebben vandaag. Dit keer kon ik lekker meegillen met het lied wat Sweet Home Alabama heette. En geloof me.. het komt niet vaak voor dat ik zo vrolijk ben in de ochtend. Maar zoals altijd duurde die vrolijkheid niet lang. Mijn zusje van 16 vond het nogal grappig om al haar, (eigenlijk mijn) kleding door mijn kamer te gooien, terwijl ik met een borstel mijn weelderige lokken in bedwang probeerde te houden. Sommige kledingstukken kwamen recht in mn gezicht waardoor ik de macht over mijn borstel verloor.. met een luide knal kwam de borstel op mijn kleine teen terecht. Au.
En vanaf dat moment wist mijn zusje niet hoe snel zij weg moest komen, voordat ik haar liet kennismaken met mijn uitstekende talent voor "borstel op hoofd van zusje gooien". Overigens een nieuwe olympische sport. Maar helaas, ik raakte de spiegel. Geen zorgen.. die bleef heel. Anders had ik een borstelgooiende moeder achter me aan.
Mijn rust en reinheid duurde bij elkaar opgeteld uiteindelijk maar 5 minuten. Alle ochtenden zijn hectisch hier in dit achterlijk koude huis. En zo geldt dus ook de regel. Wie het eerst opstaat (ik dus) moet de honden naar buiten doen. Yay.. Guess what ik elke dag vind bij de hondenmand? Jup.. een kersverse hondendrol. Geproduceerd door de pup: MAX. "Je word bedankt Max" denk ik dan.. wanneer ik vol zelf medelijden de drol opschep en naar buiten gooi. Weer 5 minuten van mijn "rustige" ochtend verdwenen. Ik wil me nog wel eens ergeren aan het feit dat die hond nog niet zindelijk is. Naja.. hij is half zindelijk. Hij schijt alleen s'nachts de boel onder. Wat een geluk.

De zonnenstralen bereiken mijn bed, als ik weer in mijn babyroze badjas sta op mijn kamer. Elke ochtend is het een hell wat betreft mijn kledingkeuze. Ik weet NOOIT wat ik aan moet trekken. Ik sta een half uur te draaien voor de spiegel (die heel is) en alle mogelijke combinaties te maken die er maar bestaan. Maar zul je net zien dat ik er weer als een vod bijloop.
Ik haat kleding. En daarbij komt nog.. Ik haat shoppen.
Jezelf wurmen in veel te kleine broeken omdat je dacht dat je die wel aan zou kunnen. "Ja maar ik dacht dat ik het wel paste toen ik het uit de kledingrek vandaan haalde"
EHM... NOT... kijk naar de maat bitch. Denk ik bij mezelf. Zo frustrerend wanneer je een maat groter moet pakken.

Uiteindelijk lukt het me toch om voor 8uur in een prachtige uitfit + opgemaakt hoofd + big smile het huis te verlaten. Nou oke.. zo prachtig was die outfit ook alweer niet. Alles wat ik aantrek is wel kapot of langer dan 2 jaar oud. Een scheur in mijn broek, een gat in mijn sok, versleten hakken, gebreide vest (een afdankertje van mijn oma) en een jurkje uit Frankrijk. Gek genoeg is die nog intact.

De dag begon goed. (AHUMM)
Nu nog kijken hoe die eindigt.

Ciao

N.