jeps, morgen mag ik 19 kaarsjes uitblazen...
tis alleen... verjaardagen hebben niet zoveel waarde meer voor me
tuurlijk, 18 vond ik speciaal, 20 vind ik speciaal, 21 ook en daarna alle tientalle jaren (30, 40, 50...), maar alles wat er tussen zit... voor mij hoeft het niet.
ik voel me nu echt als een zeikend oudje die zijn verjaardag ook niet meer wilt vieren (niet dat ik me oud voel), maar gewoon... mn verjaardagen vind ik niet nodig om te vieren.
tuurlijk, als ik beneden kom en mn ouders feliciteren me is dat hartstikke leuk, maar om er telkens een feest van te maken... iedereen die je opbelt (anders bellen ze nooit op) om je te feliciteren. "goh, 19 jaar... best een leeftijd
nog vele jaren in gezondheid he
" *zucht*
ben ik de enige?