Na een tijd

Het is vandaag 6 december.
Even wat feitjes.

Een jaar geleden werd ik zwanger.
In februari deed ik de abortus
September verliep mijn contract
September ging mijn relatie uit.

Ja. Als je het zo leest een heftig jaar. Zeker als het op een rijtje staat.

De emdr voor de abortus is bijna afgesloten. Waar ik blij mee ben. Want het heeft me enorm goed geholpen. De pijn blijft. Ik merk bij mezelf, dat ik ook nog wel veel met kinderen bezig ben. De angst nooit zwanger te worden. Maargoed het is fijn dat het traumatische ervan af is. En ik heb mezelf beloofd dat ik mijn kinderwens voorlopig even uitstel voor zeker een jaar of 2. Ik ben er mee bezig. Maar ik ga het niet forceren.

Mijn ex. Ja dat blijft lastig. We hebben nog steeds wel af en toe contact. Ik weet dat ik de knoop moet doorhakken. Helaas ben ik niet zo sterk. Ik sprak menneer gister nog. En hij woont, nog bij zijn ouders. Hij is trouwens 34. Gister gaf hij eindelijk toe, dat hij daar ook blijft wonen omdat hij dan geen huishoudelijke taken hoeft te doen en alleen op zichzelf kan concentreren. Kom op zeg.. Ik schrok wel dat hij dit echt letterlijk heeft gezegd. Het zegt wel weer iets over mijn zelfbeeld. Meneer werkte eerst 10 jaar, hij heeft zijn ex ten huwelijk gevraagd. En bij mij was het ellende na ellende. Soms vraag ik me af, trek ik dit soort jongens aan? Blijkbaar. Want ik geef mij grenzen ook niet aan en blijf ze ook eeuwig inconsequent trekken aan hem. Maar God. Wat houd ik nog van die jongen. Maar loslaten. Ja dat is lastig. Maar ik moet. Hij ziet het niet meer zitten. Hij heeft nog genoeg kansen .. Hij heeft een auto een huis in het verschiet wanneer hij dit zou willen en goede baan. Hij red zich wel. En hij komt uit een happy family.
Ja geluk, het kan soms zo dichtbij zijn maar soms ook zover weg. Misschien hen ik ook wel een vertekend beeld van hem hoor. Het is echt niet zo'n vreselijk drama als ik het soms beschrijf. Maargoed ik ben gedumpt .. dus hey. En ook na dat ik hem heb bijgestaan in zijn zwaarste periode ooit. En van mij wilt hij af..

Werk vinden.
Ja, dat verloopt niet zo soepel. Ik heb definitief besloten dat werken in de kinderopvang het niet meer gaat worden. Ik kan al die kinderen niet meer aan. Ik wil er niet meer mee geconfronteerd worden. Ik heb mij ingeschreven voor twee nieuwe opleidingen, welke ik verkort kan doen vanwegen mijn vooropleiding. Natuurlijk zitten er haken en ogen aan. Het zal ook twee jaar bikkelen worden. Maar ik zie nu even geen andere optie. De komende tijd kijken wat het meest haalbare is en bij mij past.
Ik ben wel uitgenodigd .. voor meerdere sollicitaties op het KDV. En ja, het is wel de bedoeling dat ik tussen nu en 2 maanden een baan vind. Misschien moet ik het toch tijdelijk gaan doen tot mijn opleiding start. Maar liever ga ik dan schoonmaken. Ik vind alles prima zolang ik maar niet geconfronteerd word met het babygeluk van een ander. Vermijden? Ja zeker. Maar ik vind dat ik mezelf mag beschermen.

Rijbewijs.
Spannend. Over een week examen voor theorie. Ik moet mij wel wat extra voorbereiden. Lessen gaat ook beter. Ik maak vorderingen en het is best een aardige knul. Er is zeker een klik.

Familie
Voor mijn gevoel blijven ze altijd trekken. Meestal goed bedoeld. Ik word er moe van dat ik mezelf steeds vaker moet opsplitsen. Vooral mijn vader vind ik dwingend in het contact. Ja .. Ik zou ze wel de schuld willen geven van alles wat mis is gegaan. Maar ik wil geen verbitterd mens worden.
Maar liever vermijd ik ze gewoon. En ga ik er af en toe heen. Contact met mijn moeder is trouwens wel oké. En met mijn vader meestal ook wel hoor. Het kan slechter. Ik houd ze op afstand. Maar er zijn geen ernstige ruzies of verwijten. Wat met mijn verleden, best een goed eindpunt is.