neeeeeeeee

Gisteren een van beste avonden gehad
Le Grand Sweet Sixteen met me beste vriendin en heeeeeeeeeeeeel veel vrienden.
En jij was daar ook.
Een half jaar heb ik je leuk gevonden, je wist het ook.
Mensen zeiden dat je mij ook leuk vond. Maar je wilde je niet vastleggen, geen relatie.
Ik heb me over je heen gezet, ontmoette een andere jongen, ongeveer 5 maanden met hem gehad.
Paar weken terug uitgemaakt...

Met al dit heb je me geholpen. We praten nauwelijks meer,
maar toch weet ik dat je er altijd voor me zal zijn.
Je bent een geweldige vriend. Behulpzaam, vriendelijk, grappig en verschrikkelijk lief.
En ik moet toegeven dat ik gewoon vrolijk word als je bij me bent.
Ook al ben je zo nu en dan verschrikkelijk irritant, jij mag dat bij mij.
Je hebt de avond gisteren een stuk leuker gemaakt. Samen dansen (misschien iets te close, volgens mijn vader de kamer binnen kwam lopen en ons zo zag...).

En toen
Toen gebeurde hét.
Je gaf me een kusje.
Niet op me wang, zoals gewoonlijk.
Nee, op me mond.
Een jaar geleden (echt bijna precies een jaar) toen ik je leerde kennen, zou ik het gelukkigste meisje op aarde zijn geweest en ik was echt gewoon jaloers op me vriendin dat zij daarvoor wel met je had gezoend.

Maar nu, ben ik alleen verward.
Want het was ook geen vergissing.
Want met afscheid geef je me vrolijk nog 2 kussen.
Weer op me mond.
Je hield me warm, terwijl ik daar in me jurkje stond te bibberen in de kou.
Je was lief.
En omg, die lippen.....

Wat moet ik hier nou van denken?
Hebben we, zoals ik eerder tegen mijn vriendinnen zei toen we zo close dansten, nu zoveel mee gemaakt dat we dit kunnen zonder dat er iets moet zijn?
Doe je dit met elk meisje?
Dan zou het niks voor je betekenen.
MAAR straks begin ik je weer leuk te vinden..
En kan ik je weer kwijt raken, net nu ik je echt nodig ga hebben..

Wat moet ik nou... Ik snap het niet meeeeeeeeeeer!